قاسـم مـلا         

شعری که ملاحظه می کنید نگاهی دارد به زندگی دیروز و امروز زنان و مردان روستای بهمن آباد در گذشته و حال و همچنین سنت های حسنه ای که با تغییر سبک و روش زندگی دشتخوش تغییر قرار گرفت و یا از بین رفت. این ناچیز با این که مانند نوشته های پیشین با کم کاستی و اشکالات فراوانی همراه است ولی نکات قابل تأملی هم در آن وجود دارد که با هم دنبال می کنیم

شعر

رفته رفته همه چیز شد زیر و  رو

همه چیزها شد گرون  جز آبرو

زن و مرد شد ،کار و راهشون جدا

زندگی خالی شد از صدق و صفا

حرف بابا تو خونه شد بی حساب

زحمتِ مادرِ خونه شد حباب

منظورم حباب قیمتا نبود

از دلار و سکه و طلا نبود

زندگی ها مون شده مثل حباب

نرخ قبر هم شده بی حد و حساب

میگن این روزها گرونی حبابه

من میگم ارزونی مثلِ حبایه

بگذریم از گرونی و ارزونی

بگذریم از کمبود و فراونی

حرف خوب و حرف عالی بزنیم

تا به کی حرفِ تو خالی بزنیم؟

داشتم از زندگی ها حرف می زدم

برای نسل قدیم کف می زدم

نسلی که شوهر و زن دقیق بودن

بچه ها، تو زندگی رفیق بودن

همسایه حرمت و جایگاهی داشت

کی به مال دیگری نگاهی داشت؟

ازدواج ها هم یه جور فامیلی بود

نسلِ قبل،زندگیشون ،هابیلی بود

نسل قابیل رفته رفته شد زیاد

حرمت حوا و آدم شد به باد

رذیلت ها ریشه اش هابیلی شد

فضیلت ها مظهرش هابیلی شد

جنگ و خون شد شیوه ی قابیلیان

صلح و دوستی شیوه ی هابیلیان

وقتی دعوا و طلاق ادامه یافت

دوستی و برادری  خاتمه یافت

مشورت مُرد و به خاک سپرده شد

فکر و اندیشه ی جمعی بسته شد

زن و شوهر دیگه سازش ندارن

هرگز از همدیگه خواهش ندارن

ادامه داره