زائر امام رضا(ع) و یک دنیا حرف حساب(1)
گرد پیری و چین و چروک هایی که بر چهره داشت خبر از گذر عمرِ دراز می داد و کوله باری پر از تجربه که توانسته با آن هاجاده ی صعب العبور زندگی را در نَوَردَد و فرزندان دانا و توانا به جامعه هدیه کند
پیر مرد از راه دور به زیارت امام رضا(ع) آمده بود شمرده شمرده سخن می گفت و مدام گل لبخند بر لبانش شکوفا می شد کلماتش ساده ولی با تفکر و عمیق بود می گفت سخن اگر بدون فکر باشد مانند عسل بَدَل و تقلبی بی اثر و حتی زیانبار است
پس از نماز مغرب و عشا در صحن مطهر امام رضا(ع) با پیر خوش بین،چشم در چشم و همکلام شدم برق صداقت از چشمانش می جهید زائر پیر ما بگونه ای حساب شده و دقیق و زیبا سخن می گفت که باورم نمی شد او سواد خواندن و نوشتن نمی داند گاهی سخن از زبان یک عامی می تواند تحولی بزرگ به وجود آورد همانگونه که سخن یک دانشمند ممکن است در شنونده بی اثر باشد!
حروفی که ما بر روی کاغذ می نویسیم یا بیان می کنیم یک ظاهر و یک باطن دارد کسی که انسانی تر و عمیق تر می اندیشد حاصل و اثر گفته هایش بر دل و جان و اندیشه ی دیگران می نشیند
تفاوت انسان و دیگر موجودات در عمیق بودن و عاقل بودن است
انسان موجودی است تو در تو با لایه های فراوان که می تواند با انواع نقاب در جامعه ظاهر شود!
کافیست این انسان اندیشه اش انسانی و والا باشد چنین انسانی بی تردید بالا می رود تا کجا؟ تا خدا!
پیر مردی که با او همکلام شدم حرف های عجیبی از زندگی و معنا می زد می گفت همه چیز به نگاه تو بر می گردد!
وقتی کسی را دوست داشته باشی اگر سرکه فروش باشد تو او را عسل فروش می بینی
می گفت سخن تلخ که جای خود دارد نگاه تلخ هم نباید به دیگران داشت که دیر یا زود پاسخ تلخ در یافت خواهی کرد
می گفت انسان مادامی که راضی به رضای خداوند است حزن و انده نخواهد داشت ولی اگر خودش را به غیر خدا بسپارد سر در گریبان می شود...
ادامه دارد