بَعَد از نام خداوند، سلام از دل پاک

به تمام زنده ها و خفتگانِ در خاک

آنکه زنده است خداوند، نگهدارش باد

آنکه مرده است بهشت مسکن و مأوایش باد

دوستان، ماه عزیز است عزیزش داریم

ماه مولود شریف است شریفش داریم

ماه شعبان، پر است از نعمات و حسنات

به خصوص آن که فرستد به محمد صلوات

ماه شعبان و شب جمعه چه حالی دارد

روزه و ذکر و دعایش درجاتی دارد

چند روز دگر آید شب و شب های برات

رسم این است که دیدار کنیم از اموات

 بهمن آباد بَود رسم که مردان و زنان

می روند سوی مزار و بسوی نورستان

روح اموات به یک فاتحه ای شاد کنند

از گرفتاری و رنج  و تعب آزاد کنند

چون شب جمعه رسد چشم به راه اند اموات

تا شوند یاد به حمد و به دعا و صلوات

گرکنی یاد، تو را یاد کنند  فرداها

گر فراموش کنی می روی از خاطره ها

آسیاب است به نوبت همه در خاک شویم

کاش پیش از سفرِ خاک، نخست پاک شویم

پدر و مادر و خویشان همه رفتند ز پیش

یعنی عمر نمانده است دگر چندی بیش

یاد آن روز که در خاک شویم طعمه ی مار

وای از آن روز که از دست نمی آید کار

آنکه در مزرعه ی زندگی اش دانه بکاشت

می کند کِشته ی خود را به قیامت برداشت

قاسم اندیشه مکن، پند مده بر دگران

تا که  هستی خودت از قافله ی بی خبران