دختر گول خور
شعری که ملاحظه می کنید برگرفته از کتاب برای چشمهایت می باشد که حدود 30 سال پیش آن را مطالعه کردم البته سرودنِ این شعر برای جوانان آن دوره بود که حجب و حیا حرف اول را می زد شاید برای اکنون و در حال و هوای جوانانِ به اصطلاح امروزی که خود را علامه دهر می دانند و بی نیاز از هرگونه پند و نصیحت، سرودن و انتشار اینگونه اشعارِ هشدار دهنده چندان جایگاهی نداشته باشد ولی با این حال، کاچی بِه از هیچی
دختری گول خور و خوش بــــــــاور ز ره مدرسه می کرد گـذر
روزی اند سر راهش بــــــــــگرفت بلهوس عاشقکی زود گـذر
خواند بر او دوسه سطری ازعشق کـرد او را ز ره راسـت بـدر
دختـرک کـرد فــــــــــرامـوش همه پنـد ارزنده سخنهـای پدر
بخفا از پـدر و مــــــــــــــادر خویش وعده ای داد به آن عاشق شر
چون برآورده شد آن وعده بــــــــد چشم بگشود و بخود کرد نظر
گفت هیهات ز بــــــــــخت سیهم زآنکه شرم و شرفم گشت هدر
گریه می کرد و همی گفت بخویش ز چه رفت از نظرم حــــــــرف پدر
گفت لعنت بخود ای دختر بــــــــــد دختر خائن و زشت و خودسر
هر چه مــــــــی گفت پدر از ره پند گوئیا بود دو گوشم همه کر
بارها گفت پدر با مــــــــــــن پست نخوری گول هوسهـای گـذر
عاقبت عشق و هوس خوارم کـــرد عمر بـا عـزت من داد هـدر
الغرض خاک سیه بر سر کـــــــــرد داد بـر بـاد همه عفت و فـر
هــــــان تو ای دختر معصوم و تمیز عفت توست به از پاکی زر
مـــــادر خود تو بدان محرم خویش تا نیاید به رهت بیم و خطر
هــــــر چه از فکر، تـو بـر سر داری زود کن عرضه بمـادر، دختر
هـــــــر چه در راهگـذر میشنـوی نکنی هیچکـدامش بـاور
خواهش کوی و گـــــذر بلهوسی است بایدت سخت از آن کرد حذر
عبـــرتـی گیـر از آن دختـر پست که چسان کرد از آن راه ضرر