خواستم در نوشته و مطلبِ امروز اشاره ای داشته باشم به گرفتاری هایی که این روزها مردم با آن دست به گریبانند مانند وضع آشفته ی کار و تولید و همچنین کم شدن قدرت خرید مردم،عدم امنیت اقتصادی،اظهار نظرهای بی پشتوانه و غیر عملی و وعده های تکراری در باره وام دادن به واحدهای تولیدی و همچنین در نظر گرفتن جرایم سنگین(تأمین اجتماعی و وزارت دارایی و بانک ها) برای تولیدکنندگانی که قادر نیستند به تعهدات شان در پرداخت به موقع بدهی ها عمل کنند و...که ناگهان قلم برقی(تایپ) به تصور این که دستانم قصد دارند ورود کنند به سیاست،از نوشتن سر باز زد و به عبارتی تن به نوشتن نداد،قلم به نیکی می داند در میدان تاخت و تاز سیاست باید اسبِ خویش را همیشه زین کرده آماده نگهداری،حتی ممکن است لازم باشد با دروغ های مصلحت آمیز! عرصه را بر رقیب تنگ کرده و او را با ذلت و بی آبرویی از دور رقابت،خارج کنی قلم گفت: برای در امان ماندن از هرگونه آفت و رسیدن به عافیت و سلامت،نکوست به اموری که نمی دانم ورود نکنم به ویژه سیاست را به سیاستمداران واگذارم ،پیغام غیر محسوس را به دیده ی منت پذیرا شدم ولی با این حال با زبان ملایم و بلانسبتِ سیاست و  با نگاه اقتصادی بخشی از درد و دشنه ی روزگار که خودتان بهتر و بیشتر از من می دانید با مردم چه کرده و می کند را اینگونه بازگو کردم.

در حالی روزگار می گذرانیم و نفس می کشیم که واحد های تولیدی یا تن به رکود داده اند و یا بطور کامل تعطیل شده اند،

کارخانه هایی هم هستند که با کمترین میزان ظرفیت لنگان لنگان به کارشان ادامه می دهند ولی ضرر و زیان این شرکت ها بگونه ای است که چاره ای جز تعطیل شدن ندارند،

بخشی زیادی از کارگران کارخانه هایی که گویی در حال مرگ و زندگی بسر می برندکارگران شان حدود 2 سال است که هیچ حق و حقوقی دریافت نکرده اند این که زن و بچه های این قشر آسیب پذیر چه حالی دارند؟خود و خدایشان می داند و بس!

 آمار ارایه شده در باره ی اشتغال و  ایجاد شغل های جدید غیر قابل باور است ولی بدیهی است هر روز بر تعداد بیکاران در سراسرکشور افزوده می شود،

قدرت خرید مردم به پایین ترین سطح خود رسیده،

سن ازدواج جوانان بالا رفته در باره آمار طلاق چه گویم که ناگفتنش بهتر است.

زنان بی سرپرست در امرار معاش و سیر کردن شکم فرزندانشان درمانده اند،

مردان آبرودار نزد همسر و فرزندان خود شرمنده اند،

تنها کارخانه ی فعال،دانشگاه های مختلفِ سراسر کشورهستند که در تولید دانشجو و تقدیم و تولید مدرک راست قامت اند این دانشگاه ها به مدت 4 یا 5 سال جوانان را دلخوش به مدارک بی فایده تحصیلی می کنند و سپس نخود نخود هرکسی رفت خانه خود و...

گرانی لجام گسیخته، دارا و نا دار نمی شناسد شوربختانه هیچ ثبات قیمتی در هیچ نقطه ی شهر و روستایی وجود ندارد،

خواستم در این نوشته به موضوع خاصی اشاره کنم ولی حیا مانع شد تا اینکه مطلب سایت پارسینه را دیدم که عین و اصل آن را به شرح زیر تقدیم تان می کنم تو خود حدیث مفصل بخوان از نانوشته های بنده ,و گزارش پارسینه:

به گزارش پارسینه، نماینده وزارت بهداشت در جلسه ستاد ملی ساماندهی امور جوانان اعلام کرد که ۳۰ درصد از مردم ایران «گرسنه» و ۲۵ درصد جمعیت شهری در کشور «حاشیه‌نشین» هستند.
علی‌اکبر سیاری، معاون وزیر بهداشت، این آمار را در شصت و چهارمین جلسه این ستاد بیان کرده و افزود که سایر آمار‌های وزارت بهداشت از آسیب‌های اجتماعی در ایران «محرمانه» است.
سیاری که سخنانش توسط خبرگزاری مهر منعکس شده، تعداد «زنان ویژه» و میزان تماس آنها با مردان و آمار «تماس‌های جنسی در میان دانش‌آموزان» در ایران را از جمله این آمار شمرد.

اگر آمارهای ارائه شده از وی به معنای درست و فراگیر حقیقت داشته باشد، این  آمار نیز در کشور به رده آمار فزاینده طلاق خواهد پیوست که چندی پیش یک مقام مسئول اعلام کرد دیگر به اطلاع عموم نخواهد رسید.
سیاری همچنین از «گرسنه» بودن ۳۰ درصد از مردم کشور خبر داده و افزود که آنها «نان خوردن ندارند و این آمار را وزارت رفاه هم تائید می‌کند».
وی از حاشیه‌نشینی ۲۵ درصد جمعیت شهری در ایران نیز سخن به میان آورده و گفت که در حال حاضر «ده میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سکونتگاه‌های غیر رسمی شناسایی شده‌اند.»
مجید روستا٬ نماینده وزارت راه و شهرسازی، هم در این جلسه با تائید این آمار گفت که «اکنون ۱۳۰ هزار بافت نابه‌سامان غیر شهری» وجود دارد که «حدود ۱۱ میلیون نفر در این مناطق زندگی می کنند.»
وی افزود: «۳۰ درصد از این تعداد را جمعیت جوانان تشکیل می‌دهند» و «۸۲ درصد جوانان ساکن در این اقامتگاه‌ها زیر دیپلم هستند.»
محمدرضا رستمی، معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، هم در حاشیه این جلسه از وجود سه میلیون جوان حاشیه‌نشین خبر داد.
در همین زمینه عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور، «مبارزه با مواد مخدر و رفع معضل اعتیاد»، «حاشیه‌نشینی»، «طلاق»، «مبارزه با بزهکاری» و «مسائل مربوط به موارد خاص و بحرانی» را از مهم‌ترین اولویت‌های رهبر معظم انقلاب به منظور کاهش آسیب‌های اجتماعی اعلام کرده است.