این روزها صدا و سیما تلاش می کندروحیه مردم را با آمدن بهار بهاری کند.این تبلیغات در حالی صورت می گیرد که بسیاری از هموطنان مان،با گرانی های افسار گسیخته دست و پنجه نرم کرده و به اصطلاح آه ندارند تا با ناله سودا کنند آیا چنین گزارش هایی که معمولا" با مصاحبه گزینشی پخش می شوند،می تواند مرهمی باشد برای دردمندان؟ جواب این پرسش منفی است زیرا به نظر می رسد سیما تا کنون،فقط مبّلغ گرم کردنِ بازارِ بازاریان شده و بس. البته استقبال از نوروز یکی از کهن ترین رسوم ما ایرانیان است که به آن افتخار هم می کنیم از دیرباز همه ی ما مخصوصا" کودکان،با لباس نو و نقل و نبات و شیرینی به استقبال عید رفته ایم.اصولا" معنی عید یعنی بازگشت به شادی و زدودن اندوه و ماتم و به عبارتی نو شدن،همان چیزی که اکنون با وجود گرانی بی سابقه آبرو داران،نه پای رفتن دارند و نه جای ماندن.کودکان هم وقتی نداری را در چهره پدر می بینند عیدشان عید نیست و شادی شان فروکش می کند در چنین شرایطی،کسی چشم به راه بهار انتظار بهار نیست.از طرفی شکاف اقتصادی و بریز و بپاش عده ای که از تمکن مالی بهرمندند می تواند درد کسانی را افزون کند که به هر دلیل صورتشان را با سیلی سرخ نگه داشته اند یکی از عیب های بزرگ ما مُسرف بودنمان است.ما ایرانی ها در بعضی کارها سرامد دیگر ممالکیم و اسراف و ریخت و پاش یکی از آن ها است متأسفانه این گونه اعمال را به اصطلاح برای خود کلاس می دانیم و به آن فخر فروشی می کنیم نمی دانم کجای خوردن و پوشیدن و به رخ کشیدنِ داشته هایی که دیگران از آن بی بهره اند برای بعضی ها لذت دارد وقتی می بینیم و می دانیم خیلی ها در زیر بار گرانی و نداری قامت خم کرده اند چرا باید بر قامت خود و فرزندانمان لباس هایی بپوشانیم که موجب آه کشیدن این و آن شود؟چرا باید در مقابل سفره های خالی هموطنانمان بگونه ای سفره آرایی کنیم که موجب خجالت کسانی شویم که فاقد قدرت خرید آجیل و شیرینی های گران قیمت اند شویم؟اسراف هرگز پسندیده نبوده و نخواهد بود. به قول مرحوم ابوالقاسم حالت:

پشت همه زیربار اسراف شکست / زانروی که هرکه راه اسراف نبست

آنگه که عطا کند نگویندش مدح / وانگه که گدا شود نگیرندش دست.

براستی آیا بهار زیبا در پسِ  چهره ی کریه گرانی و فقر پنهان خواهد ماند؟ آیا نابرابری اقتصادی باعث گسست هرچه بیشتر یکدلی و مودت خواهد شد؟ یا برعکس با همدلی و کمک به همنوعان، از گران فروشی و احتکار و هرنوع بی رحمی دوری می جوییم؟چون؛بنی آدم اعضای یک پیکرند / که در آفرینش زیک گوهرند