قاسـم مـلا         

علی (ع) در بصره برای مردم سخن می گفت.

مردی از جا بر خواست و در خواست کرد که آن حضرت در باره ی دوستان و رفقا تو ضیحی بدهد  و اوصاف

 آن را بیان فرماید.

علی (ع) در پاسخ او چنین فرمود:

دوستان بر دو قسمند :یکی دوستان مورد اعتماد و دوم دوستان اُنس و سر گرمی.

اگر دوست مورد اعتمادی یافتی وبه درجه ی وثوق و اطمینان رسیدی،از بــذل مـــال و تحمل رنجــــها و

  مشقت ها در باره ی او مضایقه مکن.او به منزله ی دست تو و مانند پرو بال تو و همچون مال و ثروت تو

   می باشد. با دوستان او دوست و با دشمنانش دشمن باش،اسرار او را محفوظ و مکتوم بدار.عیب او را

 بپوشان و نیکو ئیهایش را آشکار ساز،ولی بدان که چنین دوستانی کمیاب و گران قیمتند.

و اما دوستان بزم و سر گرمی که می توانی از انس و همنشینی آنان بر خوردار باشی،تو نیز آنان را از

 اظهار مهر خود محروم نساز ولی بیش از این مقذار هم از آنان متوقع مباش.

هر اندازه که آنان نسبت به تو گرمی و محبت نشان می دهندتو نیز با آنان مهر و گشاده رویی ابراز کن و

 گرمی متقابل نشان ده.

منبع:طرا ئف الحکم