قاسـم مـلا         

مردی از روزگار سخت می نالید.پیش استادی رفت وبرای رفع غم و رنج خود راهی خواست.استاد لیوان آب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟آن مرد اب را به بیرون از دهان ریخت وگفت:خیلی شور وغیر قابل تحمل است.

استاد وی را به کنار دریا برد و به وی گفت همان مقدار آب را بنوشد وبعد از مزه اش پرسید؟

مرد گفت ...خوب است ومی توان تحمل کرد.

استاد گفت شوری آب همان سختی زندگی است.شوری این دو آب یکی ولی ظرفشان متفاوت بود.سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه ی آن را تعیین می کند پس وقتی در رنج هستی بهترین کاربالا بردن ظرفیت ودرک خود از مسائل است

منبع: از سری یادداشتها یم که گمان می کنم از متن کتاب بودا نوشته باشم