آرزوی بد برای دیگران و خنک شدن دلمان!
وقتی آرزویمان نابودی دیگران باشد باید منتظر عواقبِ بد آن برای خودمان باشیم آرزوی بد یا نفرین کردن، دامنگیر خودمان می شود و بر عکس طلب خیر برای زنده ها و مرده ها خیر را به ما منتقل می کند مانندِ فاتحه خواندن برای میت که چون طلب خیر و رحمت برای صاحب قبر می کنیم خداوند ما را از ثوابِ دنیا و آخرت بهره مند می فرماید
برخی از روی جهل،مدام در حال لعن و نفرین هستند آنهم نه در حق ظالمان و طاغیان و ستمکاران و مستکبران و قاتلان و زورگویان که در حق فرزند و همسر و همسایه و ... در صورتی اگر بجای نفرین کردن دعا و طلب خیر کنند و حِس بد خواهی را از بین ببرند زودتر و بهتر به خیر و نیکی و آرامش می رسند
در جایی خواندم ابراهيم اطروش یکی از طریقت متصوفه مي گويد : با معرفت كرخي بر كنار دجله نشسته بوديم ديديم عده اي جوان در قايقي نشسته و در ضمن حركت به آوازه خواني و نواختن موسيقي و شرب خمر مشغول هستند .
بعضي از دوستان از معروف كرخي خواستند كه آنها را نفرين كند . او دستهايش را بلند كرد و گفت :
خدايا همانطور كه آنها را در دنيا شاد كردي ، در آخرت هم آنان را شاد بفرما !
دوستان به او گفتند : ما از تو خواستيم آنها را نفرين كني ، اما تو برايشان دعا كردي ؟
او گفت : اگر خدا بخواهد آنها را در آخرت شاد فرمايد وسائل توبه كردن آنان را فراهم مي آورد
به امید اینکه دعا را جایگزین لعن و نفرین کنیم...
ادامه دارد