قاسـم مـلا         

مـــرا به غربت این خــــاک مبــتلا کردنــــــد          چه شـد ز خانـه و کاشانـه ام جـــدا کردنـــد

 اگـر که ارث پــــدر هست بهــر فرزنــــــــدان          چــــــرا ز دادن آن ارث هـــــم ابــــا کـردنـــــد

در این قفـــس بـه کــدامین گـــناه زندانـــــم          مـرا نبوده گـــناهی قفـس چــــرا کـــردنـــد؟

 حدیث نــی بشــنو ، تا بگویــد از هجـــــران          شکایتی است که ما را ز هم جـدا کـردنـــد

 حکایتی است که ابلیس ســر ز طاعــت زد          چـــه راز بـود که او را بــــلای مــــا کــردنــــد

 فرشتگــــان همه کردنـــــد سجـده بـــر آدم          نگر ، به حرمت آ سـجـده ها چـــها کـردنــــد

 پــدر گناه نمـــود از بهشت شـــد بیـــــــرون          چه شد گناه پــدر را ، به نام مـا کـــردنـــد؟

 اگــــــر که قرعـــه غربت بنـــام مــــن آمـــــد          چـــو بی حضور من انجام شد چـرا کردنـــد

 بهشت خانــه مـا بــــوده است و ارث پــــدر          بـــرای دادن آ ن خـــانه وعـــده هــا کردنـــد

 چـه خوب بــود بــــه جنّـــت دوبـــاره حــوا را         ز مـکر و حیلـــه ابـــــلیــس آ شـــنـا کردنـــد

 گلایـه بـس کــن این رسـم بنــــدگی نبـــود          ز دوست شکـــــوه بیجـــا کجــا روا کردنــــد

 پـــدر و مــــادر مــن در فـــراق دیـــدن یــــار          چــه گــریـه ها که رو به مروه وصـفا کردنــــد  

اگر ز ارث پدر توبــــه سهــــــم مــــا گــــــردد         هزار شـکــر که قسـمت به کام مـا کـردنــــد

 مشـو ز رحمت حــــق نا امیـــد ای قاســـم         که پـایه های بهشت را بـه جا بنـــا کـردنـــد

                                                                                               مازندران 12/3/89