آیا قضاوت دیگران در باره ما می تواند معیار و ارزشمندی خوب و بد ما باشد یعنی اگر یک یا چند نفر ما را خوب دانستند واقعا" ما آدم خوبی هستیم و برعکس؟
می گویند جز خداوند که بر اسرار درون و برون آگاه است و خودِ شخص که می داند چه کرده و چه نکرده،چه گفته و چه نگفته ،هیچکس قادر به شناخت دقیق او نیست
ما به عنوان موجودی حیله گر، راه های گریز را خوب می دانیم و چون پذیرای تشویق هستیم خوب می دانیم کجا باید خوب جلوه کنیم
بدیهی است همه ی آدم ها از تعریف و تمجید استقبال می کنند و از انتقاد ناراحت می شوند آن کسی هم که می داند آدم خوبی نیست دوست دارد خوبی های نداشته اش بیان شود به همین دلیل و دلایل دیگر روانشناسان می گویند بدی های افراد را بر ملا نکنید
تعریف و تمجید را هر کسی در هر شغل و مقامی که هست می پسندد اگر به یک کارمند از کارش بگویی و یک مؤمن را از ایمان و اعتقادش او را به اوج خوشحالی رسانده اید بر عکسش نیز صادق است
آدم ها در تعاملات شات خوی درندگی را پنهان و خوی فرشته خویی خود را آشکار می کنند هیچکس دوست ندارد صفات درنده خویی وی آشکار شود حتی دوست دارد از هنر نداشته اجدادش هم تعریف شود به عنوان مثال اگر یک پدر شیرین عقل داشته دوست دارد از عقل و درایت پدرش گفته شود نه شیرین کاری و شیرین عقلیِ او که می داند تقبیح و ملامتِ پدر به زیان فرزند است...
ادامه دارد