محرم! ای ماه ماتم و عزا،مرا گره بزن به خاطرات دوران کودکی ام تا بار دگر بار بر بندم و سفر کنم به شب هایی که نوحه ی کربلا یا کربلا یا کربلا،شه فرود آمد به دشت کربلا تنها نوحه دوست داشتنی ام در شب اول و دوم محرم بود
خاطرات، گواهی می دهند مردمِ عزادار و عاشقان اهل بیت(ع) محرم را با غم و ماتم و محنت می شناختند اشک های پاک و زلالی که به پهنای صورت از چشمان پدران و مادران مان سرازیر می شد گواه این مطلب است
مرا ای محرم ای ماه عزا و ماتم ببر به دوران کودکی ام تا یک بار دیگر چهره های عزادارانی را ببینم که برای مظلومیت امام حسین(ع) اشک می ریختند و بی ریب و ریا و تنها به عشق مولایشان ضجه می کردند
از دورانی یاد می کنم که دیباچه عشق و عاشقی با روضه و نوحه ساده گشوده می شد و هر کس در خورِ بال هایی که داشت اشک ریزان آماده پرواز می شد و همزمان لعنت می گفت بر قاتلان امام و پیشوا و مرادش و این لعنت و اشک ها چنان غم زداییِ غیر قابل انکار داشت که گریه کننده را به اوج آرامش می رساند
محرم هر روزش یک آغاز است
محرم نشان راه است تا گم نشویم
محرم جاری است مگر نه اینکه فرموده اند:همه ی روزها عاشورا و همه زمین‌ها کربلاست؟با این رویکرد شیعه هر روز در آغاز یک راهِ نو و یک فکر پویا و یک معرفت و شناختِ دقیق و یک لبیک است شیعه واقعی گم نمی شود که پیدا می شود.
.