بهمن آباد
«شب نهم محرم مهمان هیئت حسینی بودیم»

شب پای بر فرق روز گذاشته و ستاره های کویر یکی پس از دیگری خود را نمایان کرده و برایمان دست افشانی می کنند اینجا کویر است و باید سر بر آسمان داشت و رقص ستاره ها را در قاب نگاهت جا داد با همراه مسجدی ام در باره ی اهمیت زمین می گویم باید با زمین ارتباط دوستانه داشت همانگونه که در سجود هفت عضومان را به زمین متصل کنیم باید هر چند وقت یک بار با پای برهنه روی زمین راه برویم
به جای استفاده ی همیشگی از میز و صندلی حد اقل هفته ای یک بار روی زمین غذا بخوریم
و ساعتی روی زمین بنشینیم
و از زیبایی آسمان و دیدن سفره ی بزرگ آسمانی و چینش ستارگان نیز غفلت نکنیم که هر کدام از آیات پروردگار نشانه های راه هستند
نماز مغرب و عشا را در مسجد خواندیم در بیرون مسجد با همولایتی ها گفتگوی دوستانه داشتم به نظر می رسید همه ی همولایتی ها دلتنگ هم شده اند ولی از آنجا که کویری ها در ابراز دوستی و دوستت دارم کوتاهی می کنند و ذاتا در بیان احساسات سست هستند از دلتنگی هایشان برای هم نمی گویند این مشکل در خانواده های سنتی بین زن و شوهر و فرزندان و والدین نمود بیشتری دارد ولی خوشبختانه نسل جدید متفاوت عمل می کند گرچه عشق واقعی و صداقت و ریشه دار بودنِ رابطه ی خانواده ی سنتی را نمی شود نادیده گرفت ولی بیان و ابراز دوستی و احساسات دگر است.
حرکت به سوی هیئت حسینی؛
طوری برنامه ریزی شد که بدون اتلاف وقت و زودتر به سوی هیئت حسینی حرکت کنیم با این رویکرد پس از سخنرانی و کمی نوحه خوانی و سینه زدن دور علم، نخست به عنوان مقدمه با حاضرین صحبت کردم و یاد عزیزان در گذشته را گرامی داشتم و از آقا حمزه خواستم بدون آن که منتظر جواب دادن دمِ نوحه باشد بخواند و حرکت کند ایشان هم مانند همیشه تا مقصد نوحه خوانیِ قابل قبولی داشتند
با ورودمان به میدان، مورد استقبال برادران و خواهران هیئت حسینی قرار گرفتیم و به داخل شبستان هدایت شدیم مطابق سنوات گذشته حسین حسین گفتم و نوحه خوانی را شروع کردم
نوحه خوانی امسال در هیئت حسینی از جانب هر دو هیئت طولانی شد برخی به عنوان اعتراض و خستگی سینه زنی را رها کردند و ترجیح دادند بنشینند این نخستین واکنش به معنای اظهار خستگی و هشدار به نوحه خوانان است که اگر برای ما می خوانید خسته شدیم و می نشینیم!
پس از پذیرایی ختم مراسم با تکرارِ جمعیِ ما دعا خواندیم و رفتم از سر صدق و صفا اعلام شد اینجا نیز به یاد عزیزانِ بزرگترِ هر دو هیئت افتادم که هنگام بدرقه و استقبال، حضور نداشتند.یادشان گرامی باد.
نکته:
اهمیتِ نظم و انضباط و صبوری و تحمل یکدیگر در امور جمعی به ویژه در مراسم عزاداری امام حسین(ع) بر کسی پوشیده نیست تحمل نکردن دیگران و بهانه جویی کردن و حس انتقامجویی و همه چیز را برای خود خواستن یعنی از دست دادن و تاراج کردن دستاوردهایی که در عزاداری امام حسین علیه السلام به آن امید بسته بودیم.
یا رب دل ما را تو به رحمت جان ده
درد همه را به صابری درمان ده
ادامه دارد