خرج دادن؛
حال که سخن به این جا رسید می خواهم از فلسفه ی خرج دادن در هیئت ها بنویسم. خرج دادن و نذر کردن یكی از زیباترین سنت های حسنه ی مردم مسلمان ایران است كه هر کس در حد توان سفره ای به وسعت  دل با صداقتش می گستراند و مردم را به نوش جان کردن می خواند و البته این دعوتِ همگانی در ماه مبارک رمضان به ویژه  محرم و صفر به اوج می رسد.بهمن آبادی ها با خرج دادن و سفره گستردن در ماه محرم، انس ویژه ای دارند تا جایی که برخی  اصرار دارند خرجِ شب های خاص مانند شب نهم و دهم محرم رابه نام  خود ثبت کند در صورتی چنین نیست و همه چیز به درون و نیت انسان بر می گردد ممکن است کسی در مسجد الحرام نماز بخواند بی حاصل باشد و نماز دیگری در روی بُرده عشقو مقبول خداوند قرار گیرد امیدواریم هزینه و زحمت های خود را به نگاه این و آن و آفرین دیگران آلوده نکنیم چرا که عزاداری و مداحی و خرج دادن و حضور در دستگاه امام حسین(ع) آدابی دارد
سنت حسنه ی وقف؛
در گذشته های دور، مردم بهمن آباد همچون مردمانِ دیگر نقاط کشورمان با سنت حسنه ی وقف آشنایی و الفت خاصی داشتند  آن ها با وقفِ بخشی از اموالشان چراغ عزاخانه ی امام حسین را روشن نگه می داشتند تا روشنی بخش گورشان باشد. واقفین قدیمی ،سال هاست از دنیا رفته اند و شاید نسل جدید، نامشان راهم نشنیده باشد ولی مردم هربار بعد از صرف طعام ،با خواندن دعای سفره و ذکر صلوات و فاتحه،روح واقفِ مرحوم یا مرحومه را شاد می کنند، ناگفته نماند در حال حاضر نیز خیرین فراوانی داریم که در هیئت های تهران و بهمن آباد و دیگر اماکن مذهبی بی منت و بی ریا مشغول خدمت رسانی هستند برای واقفان و بانیان و نذر کنندگان و خدمتگزارانی که هم اکنون مشغول خدمت رسانی هستند آرزوی بهروزی و توفیقات بیشتر داریم و برای شادی روح  آن ها که به دیار باقی رفته اند صلوات می فرستیم.