قاسـم مـلا         

شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است
امشب نگاه دل های عاشق به آسمان است و نزول فوج فوجِ فرشتگان به زمین!
شب قدر شب اندازه گیری مثقال هاست  شبی که هرکس فارغ از رنگ و نژاد و موقعیت های دنیایی کاسه ی گدایی اش را با دل شکسته رو به آسمان دارد
هر چیزی که بشکند بی ارزش می شود مگر دل که هر چه بیشتر برای خدا بشکند نزد پروردگار  ارزش بیشتری پیدا می کند
شکستگی دلِ عاشق با هیچ چیز ترمیم نمی شود جز با اشکی که در فراق معشوق و برای رسیدن به او می ریزد.
  قناعت کردن به بهشت در چنین شب مبارکی کمترین است باید با اشک  و طهارت قلب به معشوق رسید
 اشک آب نیست آفتاب است وآنکه گریه های بزرگ دارد از مشرق وجودش هزاران آفتاب سر می زند
اشک، ارمغان روح های بزرگ است مانند چشمه که از کوه های مرتفع می جوشد
اشک، بیدار کننده و رشد دهنده است همانگونه که اشکِ آسمان(باران) زمینه ی رشد دانه ها را فراهم می کند
شب قدر شب جواز عبور از تاریکی جهل نیز هست
برای خروج از ظلمات و رسیدن به نور باید از جاده ی شب با رمز یا مولا علی (ع) و یا زهرا(س) عبور کرد
این شب ها شب های تلاوت قرآن است قرآن نازل شد تا روح انسان بالا رود باران را ببین چگونه با آمدنش گیاهان صعود می کنند کسی که با تلاوت بالا نرود  والا نخواهد شد
سفیدی و سیاهی چشم به معنای شب و روز هستند یعنی آنکه شب ندارد روز هم نخواهد داشت (چشم دارد و نمی بیند)
طاعات و عبادات همگی قبول، تمنا دارم در این شب گرانقدر، دعا برای  کامیابیِ جوانان، سلامتی اعضای خانواده، دوستان، گرفتاران، نیازمندان و دردمندان و بیچارگان و طلب آمرزش برای همه ی مسافران ابدی به ویژه پدر،مادر، برادران و خواهران و همسایگان و برای  آن هایی که به گردن مان حق دارند و مهمتر شکر کردن و شکر کردن و شکر کردن و بخشیدن و آشتی کردن و آشتی دادن را از یاد نبریم.