در شب قدر، دلتنگ صداهای خاموش شده ای می شویم که با خلوص نیت و صفای باطن، العفو العفو و الغوث الغوث می گفتند
درد فراق، گلویمان را می فشارد وقتی جای جمع یارانِ دیروز را خالی می بینیم
در سکوت و خلوت، تصویر عزیزان سفر کرده ی ابدی از نگاهمان عبور می کند و با هر دیدن، لحظه هامان غم انگیزتر می شود
به راستی کجا رفتند صاحبان صداهای ماندگار و سخنرانان و منبری هایی که کلامشان چون از دل بر می خاست بر دل می نشست؟
در این شب های عزیز، دلمان به یاد عزیزانی می کند که از حنجره شان دعاهای ماه رمضان بیرون می آمد و یاد بزرگان و بزرگترهایی می افتیم که هر کدامشان برایمان حرمت ویژه داشتند
در بین رفتگان،برخی خدمتگزار بودند و عزیزانی هم از نظر سن و سال، ناباورانه بار بستند و برای همیشه رفتند
سلام و رحمت خدا بر تک تک عزیزانی که امیدوار به رحمت بی انتهای خداوند دست هایشان را برای اوج گرفتن و پرواز عاشقانه و دل سپردن به معشوق روانه ی آسمان می کردند چنان که گویی بال گشوده اند و رها شده اند و در پرواز هستند.
گرچه دل مان می گیرد وقتی در ماه رمضان و شب قدر  شاهد هیچ صدایی از آن همه نواهای عاشقانه نیستیم ولی این شب های گرانقدر فرصتی است تا با خیرات و فاتحه و صلوات یاد رفتگان مان را گرامی بداریم برایشان از خداوند طلب مغفرت و بخشش کنیم
که فرموده اند:بهترین اعمال در این شب‌ها، درخواست آمرزش و دعا است برای حوایج دنیا و آخرت خود و پدر و مادر و خویشان و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده‌اند و چه آنان که از دنیا رفته‌اند و خواندن اذکار و صلوات بر محمّد و آل محمّد (صلّی اللّه علیه و آله)
🌺(اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم)🌺