با درختی سبز گردد این زمین
شــــادی گل آورد ایــن نازنین

خوش بکاری گردرختی یادگار
نام نیکویت یماند ماندگار

خوش به حال درخت که هر چه وزش تندبادها سخت تر باشد ریشه اش مستحکم تر و عمیق تر و برگ و بارش بیشتر و گسترده می شود
درخت را گفته اند جان و حیات آدمی است ولی بشر نا آگاهانه و بی رحمانه، با تبر به جان خویش می افتد و یا  خود را می سوزاند!
سوختن یا سوزاندن؟
سوختن یا سوزاندن درخت و جنگل  ممکن است عمدی یا غیر عمدی و یا طبیعی باشد که در هر مورد دست بشر در کار است
 انسان به جای حفاظت از نهال ها و درختان کهنسال که عمری خاطرات و کوله بار تاریخ را با خود دارند ثروت ملی را نا بود کرده و به نسل های آینده خیانت می کند
 درخت ها نیز چون انسان ها و یا هر موجود دیگری به بیماری و آفات کشنده مبتلا می شوند افزون بر آفات، بادهای گرم موسمی و آلودگی هوا و گرد و غبارها و هر چه مانع تنفس درختان می شوند در بیماری و مرگ درختان دخیل اند که اگر انسان از آن ها حفاظت کند نمی خشکند ونمی میرند
 وقتی درختی می خشکد و می میرد انسان از خسارت خودش می گوید و برای درخت های قطعه قطعه شده و خشکیده و یا سوخته ای  که سال ها برای سلامتی او  شب و روز گاز دی اکسید را جذب می کردند تا وی سالم زندگی کند دل نمی سوزاند
درختان و جنگل ها را خداوند آفرید و قرار بود انسان گسترش دهنده باشد نه نابود کننده  که فرموده اند درخت، آیه ای از آیادت پروردگار است که خدمتش منحصر به دنیا نیست
درختان و جنگل ها سال های سال مایه اصلی حیات مادی و معنوی  انسان بوده اند ولی بشر با ورود به عصر آتش و آهن به جای توسعه ی جنگل  تبر به جانشان زد و به قول مرحوم مشیری صحبت از پژمردن یک برگ نیست وای جنگل را بیابان می کنند.
مخلص کلام؛اگر می خواهیم فردایی روشن و فرزندانی شاداب و با طراوت داشته باشیم درخت بکاریم و اگر به هر دلیل مقدور نیست مشوق درخت کاری باشیم.
درخت دلتان پر برگ و بار و شاداب باد
پایان