ساکنین این کوچه کجا رفتند؟
سر می چرخانم به گذشته ی نه چندان دور،کوچه ای را در قاب آیینه ی نگاهم به تماشا می نشینم که روزگاری مردان و زنان غیرتمندش،در پیِ به دست آوردنِ رزق و روزیِ حلال،بی وقفه در تلاش و کوشش بودند این کوچه ی تنگ وباریک،محلِ سکونتِ مردان و زنانی بود که هرکدام دلی داشتند به وسعتِ دریا،همزیستی و سادگی و صفا و صمیمیتِ مردمانش،زبانزد بود،ولی از آن جا که قرار نیست جز ذات باریتعالی برقرار بماند، بیشتر ساکنان این کوچه نیز به قافله ی مرگ پیوستند و تن به سفر بی بازگشت دادند.
در باره ی کوچه و زیستگاهِ انسان های شریف و پاکدلی می نویسم که آبرومندانه روز را به شب گره می زدند و زندگیِ شایسته ای داشتند،می خواهم با ساکنان کوچه همنوا شوم اما افسوس،چنین خواسته ای احابت نمی شود.
مرحوم حسین علی ملا(ذاکری) و همسر
مرحوم مهدی نورزعلی و همسر
مرحوم ابراهیم توپچی
 مرحوم فرج الله و همسر
مرحوم حاج رجب
مرحوم اصغر حاج محمد(اصغر ماستی)
و در مقطعی مرحوم کربلایی محمد علی(کبله مندلی) و همسر
و حتی زمانی که بنده به خاطر ندارم مرحوم غلام،حسین ابوالقاسم و همسر
هر کدام ،به نوبت از روی خاک به زیر خاک نقل مکان کردند روحشان شاد
ساکنین این کوچه هر کدام ویژگی خاص خودشان را داشتند مرحوم ابراهیم توپچی و مرحوم حسین علی ملا از طنز پردازانِ زمان خود بودند که با شیرین گفتاری،لبخند بر لب ها می نشاندند،
مرحوم حاج رجب کارهایی ماندگار و ماندنی انجام می داد که آجرهای مسجد صاحب الزمان بهمن آباد گواه و شاهدند ،مرحوم فرج الله و مرحوم مهدی نوروزعلی در طول سال،با کشاورزی و زحمت فراوان،رزق و روزی خودشان را ازخدا ودر دشت و صحرا به دست می آوردند،
مرحوم غلام،مردِآرام و دلنشین،هم به تهران نقل مکان کردند و در حمام خُرّم مشغول بودند،
مرحوم اصغر ماستی این کاسبِ پاک چشم و پاکدست و شوخ طبع و خندان،گرچه از آن کوچه به خیابانِ اصلی نقل مکان کردند ولی نام و یادش ثبت است
مرحوم کربلایی محمد علی(کبله مندلی)هم که در گذشته یکی از ساکنینِ این کوچه بود گرگ اجل این مرد با سواد را در ربود و صدای ماندگار و رسای تعزیه خوانی اش را برای همیشه خاموش کرد،
آری کوچه ای که پر بود از مردان و زنان زحمتکش، اکنون پر شده از گرد و غبار غم و تنهایی،کافی است با نگاه به ابتدا و انتهای کوچه،نشان یکی از خوبان کوچه را بگیری،خوبانی که روزگار درازی در ابتدای کوچه کنار هم می نشستند گل می گفتند و گل می شنیدند اما دیری است دیگر صدایی بر نمی آید  و چراغ عمرشان،همچون چراغ خانه هایشان به خاموشی گرایید و نشان خانه ی ابدیِ هر کدام از عزیزان را باید ازسنگ نوشته ای در گورستان بگیریم که  از زمانِ هجرت و مکانِ زندگیِ ابدی آن ها برایمان می گوید
جهت شادی روح مسافران بی بازگشتِ کوچه ی مورد نظر و اموات خودتان
رحم الله من قرا الفاتحه مع الصلوات.
🌺(اللهم صل علی محمد وآل محمد🌺