گفت و ای شمر و بده یک جرعه آب
جگرم از تشنگی گشته کباب...
 خواندن اشعارو روضه های موهن و بی سند آنهم برای گریاندن، در شأن اهل بیت(ع) نیست!
عبیدالله: زینب!كار خدا را نسبت به برادرت و خاندانت چگونه ديدى؟
زينب(س) در پاسخ ابن زياد که گفت: كار خدا را نسبت به برادرت و خاندانت چگونه ديدى؟  فرمود: پسر مرجانه!من جز زيبايى و نيكى نديدم، آنها گروهى بودند كه خداوند شهادت را برايشان مقرّر كرد و به آرامگاه خويش شتافتند. به زودى خداوند تو و آنان را (در روز قیامت)گرد خواهد آورد و ميان شما داورى خواهد كرد؛ در آن روز بنگر چه كسى پيروز خواهد بود؟
  پسر زیاد که تا پیش از این خود را پیروز میدان تلقی می کرد و انتظار عجز و ناله ی دختر شیر خدا علی (ع) را داشت در میان مردمانی که با دعوت و بی دعوت به تماشا آمده بودند، سر افکنده و رسوا و تحقیر شد
قصد پرداختن به خطبه های حضرت زینب(س) را نداریم که می خواهیم بپرسیم آیا سزاوار است برای چنین خانواده ای که فضیلت و کمال و برتر بودنشان بر کسی پوشیده نیست و جز حق نگفتند و نخواستند روضه ها و اشعار موهن و نوحه هایی بخوانیم و حتی دروغ هایی را از حنجره مان بیرون دهیم که هیچ شباهتی با مرام و هدف و روش و منشِ آن ها ندارد؟
ما، در کربلا با انسان های شریف و شجاعی مواجه می شویم که آسمان و زمین به وجودشان غبطه می خورند اما شوربختانه به جای نقل خطبه ها و نامه ها و سخنرانی های روشنگرانه امام حسین(ع) در بین راهِ مکه به کربلا  و روز عاشورا و خطبه ی حضرت زینب در  کوفه و شام  و خطبه ی امام سجاد(ع) در مجلس یزید که هر کدام کاخ ستم را به لرزه در آوردند به موضوعاتی می پردازیم که تنها سوزناک و گریه آور باشد؟ کسی منکر ثواب گریه کردن بر مصائب اهل بیت(ع)نیست اما نه به قیمتی!
 ادامه دارد