قاسـم مـلا         

به یاد حافظان سنت ها 

ماه مبارک که از راه می رسید از بین همین مردان مؤمن کویر و روزه گیر کسانی بودند که در طول سحرهای ماه رمضان مردم را برای روزه گرفتن با اشعار ناب مذهبی و عرفانی از خوابِ خوش بیدار می کردند که ما به گویش محلی به آن شوخنی می گوییم.

همسایه ها نیز نسبت به بیدار کردن یکدیگر احساس وظیفه می کردند

مردم روستا که به نسبت شهری ها از درک بهتری بر خوردار بودند می دانستند خوب و بد بودنِ همسایه بر ارتباط و امنیت و آرامش و  اخلاق آن ها تأثیر به سزایی دارد با این نگاه،همسایه ی خوب را نزدیکتر از فامیل می دانستند

 در سحرهای ماه رمضان با این که همسایه ها یکدیگر را بیدار می کردند ولی نوای گوشنواز و بیدار باشِ شو خوانی و اذانِ مرحوم ملا رمضان و مرحوم حاج ابوالقاسم در فضای ساکت بهمن آباد طنین می افکند.

جادارد از مرحوم محمد کربلایی رمضان و مرحوم حاج غلامرضا و مرحوم ابراهیم توپچی به عنوان مؤذنِ آن دوره به نیکی یاد کنیم.

غنیمت شمردن فرصت ها؛

بعضی از مؤمنین که سحرگاه رمضان را بهترین زمانِ خدمت به مردم می دانستند با به صدا در آوردنِ چلک خلق الله را از خواب و غفلت بیدارمی کردند که از جمله می توان به مرحوم کربلای حسن کربلایی غلامرضا(همسایه بام به بام) مرحوم علی اکبر فدایی(همسایه مقابل) و بنا بر شنیده ها مرحومه زهرا خانم همسر مرحوم حاج فرج الله اشاره داشت روح همگی شاد.

حال که سخن از مؤذنین گذشته و در گذشته به میان آمد یاد کنیم از مرحوم کبله عباس سویزی که در طول عمر با برکتش با وجود کهولت سن و هوای سرد زمستان تا آخرین روزهای حیاتش بر بلندای بام می ایستاد و با صدای رسای خود مردم نماز گرار را از فرا رسیدن وقت نماز آگاه می ساخت و همچنین یاد کنیم از مرحوم حج علی حج اسمعل و دیگر عزیزانی که با  شوخنی و چِلِک زدن مؤمنین سویز  را برای یک روز روزه داری از خواب بیدار می کردند

از خداوند بخشنده و مهربان برای همه ی خاطره آفرینانِ ماه مبارک رمضان طلب مغفرت و آمرزش می کنیم.

روحشان شاد و یادشان گرامی