انسان  انسان ها دارای مقاصد مختلفی هستند وبه اعتبار ااختلاف مقاصد به چهار گروه تقسیم می شوند:

    ۱ -طالبان دنیا

  این گروه کسانی هستند که به دنیا علاقه دارند.دین اسلام با داشتن ثروت مخالف  نیست بلکه با دلبستگی به دنیا مخالف است.جه زیبا ونیکوست که موءمن در کسب روزی حلال تلاش کند ودر نتیجه هم خود وعیالش را در رفاه قرار بدهد وهم بتواند به فقرا ومساکین احسان نماید.

تا توانی به جهان همدم مسکینان باش/  به دمی یا درمی یا قلمی یا قدمی

شارع مقدس به ما می گوید:در پی کسب روزی حلال باش، ولی در عین حال محبتش را به دل راه مده،زیرا دل حرم امن الهی است ونباید در حرم خدا جز خدا کسی را راه داد

۲- طالبان آخرت

اینها کسانی هستند که به شرط ثواب وپاداش اخروی خدا را عبادت می کنند.عبادت ها باید برای امتثال امر خدا باشد نه بخاطر ثواب وترس از عقاب.حضرت علی (ع) می فرماید:خدایا من از ترس جهنم ویا به طمع بهشت، تورا عبادت نکردم،بلکه تورا سزاوار پرستش یافتم وتو را خالصانه پرستیدم.

تو بندگی جو گدایان به شرط مزد مکن / که خواجه خود روش بنده پروری داند

۳- طالبان مقامات معنوی

این گروه کسانی هستند که عبادت هایشان رابرای نیل به مقامات معنوی انجام می دهندکه در نتیجه دچار شرک خفی می گردند.

حرم جویان دری را می پرستند/  فقیهان دفتری را می پرستند

بیفکن پرده تا معلوم گردد / که یاران دیگری را می پرستند

۴- طالبان حضرت الله جل جلاله

گروه جهارم طالبان حضرت حق اند.عاشق و شیفته ی خدایند.دنیا وآخرت ومقامات آنها وهر چیز دیگر را رها کرده اند. وتنها به خدا می اندیشند.

مذهب عاشق زمذهب ها جداست/ عاشقان را مذهب و ملت خداست

این گروه علاوه بر آنکه به خدا می رسند،برای آنها دنیا وآخرت وهمچنین مقامات معنوی نیز مهیاست.حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید:همانا قلوب سه دسته است: ۱- قلبی که مشغول به دنیاست،که حاصل آن درد وغم ورنج وبلاست.

 ۲- قلبی که مشغول به آخرت است،واز امتیازات معنوی بسیاری بر خوردار است.

 ۳-  قلبی که مشغول به خداست،که برای آن،هم دنیاست وهم خود خدا.

بنا بر این بر سالک لازم است که قبل از هر چیز روی دل از غیر خدا بگرداند ودل را تنها متوجه حضرت حق کند .چشم از دنیا،آخرت ومقامات معنویی که در این مسیر است به پوشاندوفقط به عشق خدا وبه شوق لقای حضرتش در این راه قدم بر دارد.حضرت امام زین العابدین(ع)در دعای شریف ابو حمزه ی ثمالی می فرماید: راه کسی که به سوی تو کوچ می کند کوتاه است.ودانستم بهترین توشه ی کسی که به سوی تو کوج می کند یک تصمیم  جدی است که تورا بر دیگری بر گزیند.

در این مرحله انسان هدف ومقصود خلقت را یافته وروی جان را بسوی مقصد اعلا جهت گیری کرده است و نود درصد راه را رفته است. در دعای جوشن کبیر آمده است:ای بهترین خواسته شده ها،ای بهترین مقصودها،ای بهترین محبوب ها.

شمس تبریزی در اوایل سلوکش در تبریز به جوانی بر خورد کرد که چهره ای زیبا وصدایی خوش داشت واین شعر را بلند می خواند:

چنین معشوقه ای در شهرو آنگه دیدنش ممکن/ هر آن کز پای بنشیندبه غایت بی بصر باشد

شمش منقلب شدوپای در وادی طلب نهادوعاقبت به کمال رسید

آنانکه طلبکار خدایید،خود آیید / حاجت به طلب نیست شمایید،شمایید

ای قوم به حج رفته کحایید،کحایید/ معشوقه همین جاست بیایید،بیایید