قاسـم مـلا         

مجلس ترحیم بود مثل همیشه وقتی مداحی پایان یافت نوبت به حجت الاسلام رسید که باید منبر می رفت جماعتی که تا آن وقت صبر کرده بودند خود را جابجا کردند و شوربختانه  از مجلس خارج شدند به  5 نفر آشنا که  در کنارم نشسته بودند گفتم؛ به کجا چنین شتابان؟بنشینید شاید سخنران حرفی برای گفتن داشته باشد و ما بهره مند شدیم همگی نشستیم آقا بر منبر تکیه زدند و آغاز سخن کردند آنگاه  در بخش پایانی سخنرانی فرمودند؛ اگر قلم و کاغذ دارید آنچه می گویم بنویسید من مثل همیشه مسلح به قلم و کاغذ بودم گفتند بنویسید؛:آنچه باعث داخل شدن به بهشت می شود بیست و دو چیز است.

1- انصاف کردن بر مردم،

 2- بر و احسان به والدین

3- تقوی و ترس از خدا در خلوت و آشکار.

 4- تواضع و فروتنی به خدا که او را خلق کرده است.

5- حاجت برادر مسلمان خود را برآورده کردن،

 6- حیا کردن از نافرمانی نمودن به خدا اگر چه در خلوت باشد.

7- خوش خلقی.

8- خوش گفتاری با مردم.

 9- خرج یتیمی را کفالت کردن تا آنوقت که بی احتیاج شود.

10- رحم کردن بر یتیمان.

11- راضی شدن به چیزی که به ما از دنیا قسمت شده ولو باشد.

 12- زیارت کردن حضرت رضا (علیه السلام)

 13- شرم کردن از خدا چنانچه لازم است.

 14- صله رحم کردن.

 15- فراموش نکردن مرگ.

 16- کوتاه کردن آرزو.

17- لا اله الا الله گفتن به اخلاص.

 18- نماز خواندن به جنازه مؤمن

 19- یاری کردن بنا توان و ضعیفان

. 20- یک روز روزه مستحبی گرفتن.

 21- یک ساعت در نزد عالم ربانی نشستن

در پایان به آشنایان که اظهار خشنودی و رضایت می کردند عرض کردم هرگز از منبر گریزان نشوید که متضرر می شوید سپس در باره اهمیتِ گوش دادن به سخنرانی و نشستن پای منبر، مطالبی به آن ها گفتم که مورد استقبال قرار گرفت.

 ان شاءالله در فرصتی به این موضوع حواهم پرداخت.