قول یکی از بزرگی است که هرکس برهفت مورد عمل کند و برهفت چیز دیگر عمل نکند عمل او بی‌حاصل است.
1- ادعای خوف الله را بکند لیکن از گناهها پرهیز نکند این ادعای او غلط و بدون حاصل است.
2- امید ثواب از الله را داشته باشد لیکن عمل نیک انجام ندهد (اگرچه مختار است که بغیر عمل نیز ثواب بدهد لیکن قانون و ضابطه او چنین است که ثواب به کسانی می‌رسد که عمل نیک انجام دهند.)
خواهش کار نیک‌کردن داشته باشد لیکن عزم و اراده نداشته باشد۴

4- دعا بغیر محنت (یعنی بطورکلی کوشش نیک شدن را نکند تنها بر دعا اکتفا کند او محروم می‌ماند) زیرا توفیق به کوشش‌کنندگان می‌رسد.
وَالَّذِیْنَ جاهَدُوا فِیْنَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا
«کسانی که برای رضایت ما تلاش و محنت نمودند قطعاً آنها را به راه‌های خود هدایت و رهنمود می‌گردانیم.»
5--استغفار بدون ندامت ( یعنی با زبان استغفار بکند لیکن در دل ندامت و پشیمانی پیدا نشود. از اینگونه استغفار کردن چه فایده؟)
6-- اصلاح ظاهر و نیکیهای ظاهری بدون اصلاح باطن.
7- کوشش بغیر اخلاص (بغیر اخلاص بزرگترین نیکی و محنت دین، بی‌حاصل است.)