1- در تنهایی در کارهای نیک سستی می‌کند.
۲- کار نیک را در مقابل مردم، با نشاط کامل انجام می‌دهد.
۳- هرکاری را که مردم تعریف کنند آن کار را زیاد انجام می‌دهد.
۴- هر عملی که بدی آن گفته می‌شود آن را کم انجام می‌دهد. (حضرت علی رَضِیَ‌اللهُ‌عَنْهُ)