وقتی روشنفکری مان گل می کنداعتقاداتِ بر خواسته از دین و ایمانِ مردم مانند زیارتِ امامانِ معصوم و توسل کردن و...را خرافات و نشانه ی عقب ماندگی می دانیم، گاهی هم برای اینکه خودمان را در صف امروزی ها جا بزنیم ادای روشنفکری در می آوریم  و سخن از سکولار می زنیم بدبختی وقتی چهره می گشاید که هرکاری آن طرفی ها به ویژه غربی ها می کنند نه تنها انتلکتوئل(شِبه روشنفکر)بلکه عین روشنفکری است به عنوان نمونه دیوار ندبه که مسلمانان به آن بُراق می گویند و معتقدندحضرت رسول (ص) مرکب خود را در شب معراج به آن بست مورد احترام  یهودیان است به اعتقاد یهودیان، این دیوار بخش باقی‌مانده از دیوار هیکل سلیمان یا معبد باستانی یهودیان است که در اورشلیم ساخته شده‌بود و بعدها توسط رومی‌ها، ویران شد یهودیان هر روز جمعه در جلو آن گرد می‌آمده‌اند و بر ویرانی بیت‌المقدس شیون و ندبه می‌کرده‌اند. این رسم از سدهٔ نخست میلادی سابقه داشته‌است به عبارتی یهودی ها نماز های سه گانه شان را، رو به این دیوار می خوانند و می شود گفت قبله ی آن ها محسوب می شود،آن ها نه باخجالت،بلکه با غرور خاصی آرزوها و دعاهایشان را  روی تکه ای از کاغذ می نویسند و لای درزهای این دیوار می گذارند در جایی خواندم؛ سالانه بیش از یک میلیون تکه کاغذ در لابلای درزهای این دیوار قرار میگیرد و قرار بر این شده که بانک الکترونیکی ایجاد کنند تا بتوانند از متن این دعاها و نیایش های مردم حفظ و نگهداری کنند بحث اصلی بنده اینجاست: هیچ کجا شما  نخوانده و نشنیده اید که کسی بگوید؛اینگونه دعا نوشتن ها و این روش،خرافات و خشک مذهبی است بلکه برعکس، آن ها با غرور و مباهات از این مکان نام می برند و از مقامات درجه اول دنیا تا یهودی های معمولی، با احترام به این مکان می روند دعا می نویسند و در لابلای دیوار می گذارند و به آن اعتقاد دارند.

مَخلصِ نوشته و کلام این است که اگر مشابه این کارها در کشور ما اتفاق می افتاد پیش از اظهار نظر دیگران، نخست خودمان با ادا و اصولِ روشنفکری،همه ی اعتقادات و داشته هایمان را خرافه و قدیمی و دهاتی و بی سواد می دانستیم  تا خدای نکرده  از قافله ی تجدد و امروزی بودن دور نمانیم و اگر خدای نکرده چنین کاری با مهمانانِ خارجیِ خودمان شکل می گرفت ابتدا نویسندگان،در روزنامه های داخلی علیه مان می نوشتند سپس گویندگان،سخن از آبروی رفته شان می گفتند و ماهواره های فارسی زبان و امریکا و بی بی سی تصاویرمان را به عنوانِ فیلم مستند به کرّات و دفعات پخش می کردند.ولی مشاهده می کنید یهودی ها افزون برخود، بزرگانِ دیگر کشورها را به این مکان می برند و آن ها را برای گرفتن حاجت متقاعد می کنند تا دعا بنویسند و  آن را در درز دیوار ندبه قرار دهند آن هم نه به قصد تفریح و تفّرج و سرگرمی بلکه به جهتِ گرفتن حاجت!  

انتهای پیام/