ملاک ثبت امامزاده مشخص شد ؛ ارتباط روحی و معنوی مقبره با مردم!

* پیش شرط عجیب ثبت امامزاده از زبان مسوول سازمان اوقاف

* نگاهی مجدد به موضوع افزایش بی رویه تعداد امامزاده ها

اندیشه اسلام آباد غرب: این پایگاه خبری-تحلیلی پیش از این(و در وبلاگ اندیشه اسلام آباد2) به بررسی موضوع "افزایش شمار امامزادگان" پرداخته و هشدارهایی را اعلام کرده بود(گزارش ادامه مطلب را ببینید) لیکن انتشار اظهارات یکی از مدیران سازمان اوقاف و امور خیریه پیرامون "پیش نیاز ثبت امامزاده ها توسط این سازمان"، این روزها حاشیه های تازه ای را ایجاد کرده است؛ پیش نیازی که مشخص نیست با چه منطقی در نظر گرفته شده و تاکنون چند امامزاده با تکیه بر این پارامتر، موفق به ثبت در سازمان اوقاف نشده اند و چند امامزاده نیز این گونه تاییدیه دریافت کرده اند!


به گزارش «تابناک»، «امامزاده» لقبی که عموماً برای فرزندان امامان شیعه و همچنین نوادگان ایشان تا چندین نسل کاربرد دارد، در محدوده عراق و ایران بزرگ پراکندگی وسیعی دارند. این پراکندگی در خصوص فرزندان امامان ششم تا یازده شیعه بیشتر می شود، چرا که در دوران این امامان و پس از شهادت شان، حاکمان ظالم آن دوران مامورانی را به قصد شناسایی و قتل فرزندان این امامان گسیل می داشتند و عملاً امکان تمرکز بازماندگان ائمه در یک منطقه جغرافیایی قابل تحقق نبود.

بر اساس برخی آمار منتشر شده تعداد مقبره امامزادگان ايران در اوايل انقلاب اسلامي يک هزار و پانصد مقبره بوده و بنابر آمارهای رسمی تا سال جاری بالغ بر 10 هزار و پانصد مقبره رسیده است و اين بدان معناست که طی سی سال گذشته به طور ميانگين، سالانه تعداد 300 امامزاده جدید در ايران مورد شناسایی قرار گرفته است!

نکته درخور توجه این جاست که بیش از پنج هزار تن از امامزادگان مدفون در ايران را به نام امام موسی کاظم (ع) نسبت می دهند. این اتفاق ابتداً توسط محمد پورمختار عضو کمیسیون اصل نود قانون اساسی علنی شد و بعدها در نقد این اتفاق سخن ها به میان آمد.

در واقع هرچند پراکندگی امامزاده ها منطقی است اما اینکه اینچنینی رشد داشته باشند، خود بحثی جداگانه می طلبد. حال پس از گذشت ماه ها غلامرضا محمدزاده مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان تهران درباره حوزه استحفاظیه اش اظهارنظر کرده و ایجاد امامزاده جدید در این استان را تکذیب کرده اما شبهه عجیب تر را پیش آورده است.

حجت الاسلام محمدزاده یادآور شد: «هم‌اکنون در حال جمع‌آوری آمار امامزادگان استان تهران هستیم و در این باره می‌توان گفت که امامزادگانی در لیست آمار قرار می‌گیرند که میان آنان و مردم ارتباط روحی و معنوی وجود داشته باشد. در غیر این صورت این امامزادگان جزء آمار اداره کل اوقاف و امور خیریه استان تهران قرار نمی‌گیرند!»

این نوع ارزیابی در نوع خود از افزایش تعداد امامزاده ها جالب تر است، چرا که مشخص نیست سازمان اوقاف چه روش های تازه ای را برای شناسایی اصالت نسب این مقبره ها در نظر گرفته و چگونه میزان ارتباط امامزاده ها با مردم اندازه گیری می‌شود؟! آیا هر امامزاده ای که مردم بیشتر حولش جمع شده بودند یا قدمت بالایی داشت، نسبش تثبیت شده و جزو امامزادگان شیعه است یا باید معجزه و کرامتی رخ دهد تا برای مسئولان این نهاد حجت تمام شود؟!

بی شک چنین اظهارنظری تاریخی تر از موضوع افزایش تعداد مقبره های موسوم به امامزاده ها است و چالشی جدی در خصوص نحوه ارزیابی ها است، چرا که در موارد عدم یافت شجرنامه برای امامزاده ها، اگر مبنای ارزیابی ها تاکنون «میزبان ارتباط روحی و معنوی» این مقابر با مردم باشد، یک خطای فاحش رخ داده و می بایست از ابتدا مجدداً ارزیابی صورت پذیرد و امامزاده های فاقد شجره نامه، تخریب و به شکل قبرهای معمول درآیند و خواب و نظایر چنین خرافاتی، حجت تشخیص مقبره امامزاده ای نباشد.

در ادامه، گزارش قبلی اندیشه اسلام آباد (در مورخه 7 بهمن 1391) در مورد افزایش بی رویه و بدون سند شمار امامزادگان را ملاحظه می فرمایید:

* امام زاده ها چگونه 10 برابر شدند؟
* طی 30 سال گذشته، سالانه 300 امامزاده در ایران فوت کرده اند!

اندیشه اسلام آباد: روز پنجشنبه، عضو کمیسیون اصل نود ، از چند برابر شدن شمار مقبره امامزاده های کشور در مدتی کوتاه و بررسی برخی ابهامات مربوطه در مجلس شورای اسلامی خبر داد. محمدعلی پورمختار در این رابطه گفته است که یکی از شکایت‌ ها این است که در مدتی کوتاه، شمار مقبره امامزاده‌های کشور از ۴ هزار به ۱۱ هزار افزایش پیدا کرده است. ضرورت هشدار نسبت به سوء استفاده از احساسات ذهبی مردم و نگرانی از برخی تحریفات احتمالی، این پایگاه خبری-تحلیلی را بر آن داشته تا نسبت به این موضوع حساس باشد و به همین خاطر، یاداشت زیر را که سایت افکار نیوز منتشر کرده، تقدیم کاربران فهیم می نماید.
بر اساس برخی آمار منتشر شده تعداد مقبره امامزادگان ایران در اوایل انقلاب اسلامی یک هزار و پانصد مقبره بوده و بنابر آمارهای رسمی تا سال جاری بالغ بر ۱۰ هزار و پانصد مقبره رسیده است و این بدان معناست که طی سی سال گذشته به طور میانگین، سالانه تعداد ۳۰۰ امامزاده در ایران فوت کرده اند! نکته درخور توجه این جاست که بیش از پنج هزار تن از امامزادگان مدفون در ایران را به نام امام موسی کاظم (ع) نسبت می دهند.
 
  بدون شک یکی از مسائلی که که در تاریخ اسلام به عنوان آفت این دین مبین مطرح بوده است رواج خرافه است و بسیاری از دشمنی هایی که نتوانسته به صورت رو در رو به مصاف بیاید در قالب خرافات به جنگ ریشه ها رفته است و در این میان وطیفه اصلی متولیان، زدودن زنگار خرافه از باورها و اعتقادات مردم و کید بدخواهان است 

حفاری شرکت گاز و کشف امامزاده!
به عنوان نمونه می توان به ظهور یکی از همین امامزاده ها در یکی از شهرستانها اشاره کرد. ماجرا از آن جا شروع می شود که شرکت گاز این شهرستان در حفاری های خود برای عملیات گازرسانی در یک خیابان به مقبره ای قدیمی با تخته سنگ های بزرگ برمی خورد و همین شروع قصه ها، رؤیاپردازی ها و خواب های دیده و ندیده برخی اهالی می شود.

پس از این حادثه بدون کوچکترین اجازه از نهادهای دولتی برخی افراد شروع به ساختن بارگاه و نصب تابلو در منطقه می کنند. این در حالی است که مقبره مذکور در وسط یک محله مسکونی و خیابان با عرض کم قرار دارد. سودجویان با این حربه تکراری که امام موسی کاظم (ع) فرزندان زیادی دارند و کمتر کسی به نسب شناسی مقبره مذکور شک می کند، یک مقبره را به دو نفر افزایش داده و این قبور را به عنوان دختران امام موسی کاظم (ع) - دقت شود با یک واسطه- معرفی می کنند به این امید که مردم در نهایت از این که دو فرزند دیگر این امام معصوم کشف شده اند ابراز شادمانی می کنند.

ذکر این نکته خالی از توجه نیست که مردم روستاهای ایران به طور معمول قبرستان منظم و مشخص به سان آن چه که امروز تحت نظارت سازمان های دولتی شاهد هستیم نداشتند و معمولاً قبرستان های متعدد در نقاط مختلف روستاها حفر می شد و مردم مردگان خود را در محلی نزدیک به محل سکونت خود دفن می کردند. قبر مذکور نیز در کنار مقبره های متعدد دیگر در همین خیابان قرار دارد. با این نگاه هر کدام از مقبره ها می توانستند مستعد بروز یک امامزاده باشند!

نکات جالب دیگر در این رابطه خواب دیدن های فراوان خانه های اطراف در مناقب این امامزاده ها و نصب زیارت نامه بر سر قبور آنهاست و سنگی که در اثر حفاری از زیر زمین در آورده شده و به گوشه ای انداخته شده است.

برخی از افراد با نقل اینکه از این سنگ خون جوشیده است بر سر آن نشسته و دعا می خوانند و سنگ را می بوسند که یکی از تصاویر را در عکس بالا می بینید.

توضیح اندیشه اسلام آباد: در حالی که این روزها به شدت نسبت به خطر وهابیت و کینه توزی همه جانبه آن برعلیه تشیع هشدار داده می شود و مراجعی چون آیات وحید خراسانی و مکارم شیرازی یکسره نسبت به این خطر ، ابراز نگرانی می کنند، که بهانه و ابزار این فرقه افراطی، همین سوء استفاده سودجویان از امامزاده سازی و غیره است که با بزرگ نمایی آنها، جوانان خام را قربه الی الله در مساجد و دسته های عزاداری شیعیان منفجر می کنند. علمای اعلام و مسوولین گرام باید مواظب باشند بهانه جویی های این منحرفین از اسلام ناب را از میان بردارند و توجه نمایند که ائمه هدی به شدت نسبت به هرگونه غالی گری حساس بوده و از آنجمله می توان به لعن و نفرین اکید غلات توسط امام باقر و امام صادق و امام رضا (علیهم السلام) رجوع کنند.
منبعhttp://andisheheslamabad.blogfa.com/post/205


برچسب‌ها: امامزاده, ملاک عجیب ثبت امامزاده, اوقاف و امور خیریه, امامزاده سازی, غلو