عالِم شدن آرزویی دست یافتنی است هرکه بخواهد می تواند با طی کردن نردبان علم و دانش، به این مقام دست پیدا کند.پدری که می خواهد فرزند عالِم داشته باشد وی را نزد استاد می برد تا  به او علم و دانش بیاموزند،در واقع از قبل زمینه ی علم آموزی را برای  فرزندش فراهم می کند هرکس با خواندن،نوشتن و تمرین می تواند خوب سخن بگوید و بنویسد اما این پایان کار نیست زیرا این عالِم اگر عاقل نباشد می تواند برای خود، جامعه  و حتی خانواده اش بار گرانی باشد.عادت کرده ایم با شاقول هایی اعمال و رفتار انسان ها را ارزیابی کنیم یکی از این سنجش ها که رفتار انسان ها را با آن قیاس می کنیم علم است به طوری که عوام و خواص از عالم، یا درس خوانده، رفتار بهتری را انتظار دارند؛ در صورتی که  این قیاس نادرست و باطل است چون بارها شاهد رفتارهای قابل قبول(محبت و احساس کمک به همنوعان،رعایت قانون و رعایت مرز حرام و حلال،گذشت، حلم و صبوری و...) از جانب افراد بی سواد(ولی عاقل) بوده ایم که متأسفانه  عالم بی عقل به آن ها بی توجه بوده است البته مدتی است  داشتن این نظر که عالم (به معنای باسواد)  نسبت به فرد بی سواد بهتر می داند و زندگی خوب تری دارد رنگ باخته است زیرا می بینیم و می خوانیم که بیشتر کج رفتاری های زندگی زناشویی و تربیت فرزندان و همچنین نقض قرادادهای اجتماعی و حتی نادیده گرفتن دستوراتِ اخلاقی، از همین قشر به ظاهر تحصیلکرده وعالم است!!!.بالا رفتن آمارطلاق و فرار ازخانه ،دزدی های مدرن و اینترنتی و غیره از دولتِ سرِ با سوادهایی است که عالم هستند! ولی عاقل نیستند!!! بنا ندارم شواهدی ارائه کنم  دال بر عاقل نبودن عالمانی که از نعمت خدادادی عقل در جهتِ آتش افروزی و کشت و کشتارهای دست جمعی استفاده می کنند،بلکه منظور اصلی بحث ما کسانی هستند که گرچه عالم نیستند ولی عاقل اند. شاید افراد بی سواد را خرافه پرست بدانید ولی با کمی تحقیق می بینید بیشتر خرافه گویی و خرافه پرستی ها مربوط به همین با سوادهایی است که خود را برتر از دیگران می دانند در همین راستا؛ شخصا" در حد ممکن خرافات، در ادیان و مذاهب گوناگون را مورد بررسی و کنکاش قراردادم متأسفانه جای پای همین افراد به ظاهر عالم در بیشتر خرافات مشاهده می شود. آن هایی که فقط یک سری محفوظاتشان  را به حساب علم می گذارنداز عقل و کمالات دور مانده اند.پاس کردن یک سری از واحدهای درسی نمی تواند به معنی زدودن جهل و نادانی و عاقل شدن باشد زیرا؛ عاقل و عالم هریک را  نشانه هایی است. علمِ بی حِلم و بی خیر،علم نیست نمی دانم شاید هم جهل باشد.حضرت رسول (ص) می فرماید:بار خداوندا!باعلم بی نیازم کن و با حلم زینتم ببخشای! حضرت علی (ع) فرمود: خیر آن نیست که مال و اولادت بس و بسیار باشدلیکن خیر آن است که علمت زیاد و حلمت عظیم باشد. در تفسیر قرآنی عقل به قوه ای گفته می شود که آدمی را به سوی خیر هدایت می کند خیلی از عالمان هستند که یا هدایت نمی شوند و یا از این نعمت خدادادی به خوبی استفاده نمی کنند در کاربرد های قرآنی نیز هرگز سخنی از عقل به شکل اسمی آن نیست پس مهم به کارگیری دائمی و درست از قوه ی عاقله است نه، دارندگی آن به شکل بسته بندی و بی مصرف. هرکس از این نعمت خدادادی به طور صحیح استفاده کند عالم و عاقل است در نتیجه هر عاقلی می تواند عالم هم باشد ولی عالم بودن به معنای عاقل بودن نیست.خوش بختانه جامعه ی ما از خیر و برکتِ عالمانِ عاقل و عاقلانِ بی علم ،بی نصیب نبوده و ان شاءالله نخواهد بود.