از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمودند:ایمان مؤمن کامل نمی شود

 تا اینکه دارای 103 خصلت در فعل  و عمل و نیت و باطن و ظاهر گردد.

آنگاه امیر المؤمنین(ع) از آن 103 خصلت پرسیدند:

 حضرت فرمودند:

یاعلی از جمله صفات مؤمن این است که ،

اندیشه اش بسیار متحرک و پویاست ذاتا" متذکر یاد خداست،علم و دانشش

 فراوان ،بردباری اش بزرگ،خوش بر خورد در کشمکش ها،بزرگوار در

بازگشت و پذیرش،صعه صدرش از همه بیشتر و نفسش از همه خاکسارتر

 است.

خنده اش تبسم،گردهمایی اش برای تعلم و یاد گیری،تذکر دهنده به غافل و

 آموزنده ی جاهل است.

به کسی که اذیت می کند آزاری نمی رساند و در آنچه بدردش نمی خورد وارد

نشود و هیچکس را به مصیبتی شماتت و سر زنش نمی کند.

هیچکس را با غیبت یاد نمی کند،از کارهای حرام بیزار است و در موارد شبهه

قدم بر نمی دارد.

بخشش فراوان،آزارش بسیار کم،برای غریب و نا آشنا یاور وبرای یتیم پدر است.

شادابی و خرمی اش در چهره و حزن و اندوهش در دل و به نیاز خود (به خدا)

خرسند است

شیرین تر از عسل و سختتر از سنگ است،هیچ رازی را فاش نسازد و هیچ

پرده ای را ندرد.

حرکاتش لطیف،دیدارش شیرین،عبادتش بسیار و وقارش نیکو.

برخوردش نرم،سکوتش طولانی است،اگر در باره ی او به نادانی رفتار شود

حلیم و بردبار است.

برکسی که به او بدی کرده شکیبا است،بزرگتر را گرامی داشته و به کوچکتر

 رحم می کند.

بر امانت ها امین و از خیانت ها به دوراست،همدم او تقوا و هم پیمان او

 شرم و حیاست.

پرهیزش بسیار و لغزشش کم،حرکاتش مؤدبانه و گفتارش مایه ی شگفتی

 است.

از خطا و لغزش در می گذرد و در پی خطای دیگران نمی رود،باوقار،صبور

خشنود ،راضی و سپاسگزار است.

کم حرف،راست گفتار،نیکو کار،مصون و محفوظ است.

غیبت کننده نیست،دشنام نمی دهد، نه حسود است و نه بخیل،گشاده رو و

شاداب است.

نه ظریف و حساس است،نه کنجکاو و جاسوس،ازمیان کارها عالیترین را طلب

 می کند و از اخلاق ،بر جسته ترین را.

حفظ خدا شامل حال اوست ،به توفیق الهی یاری شده است و در عین نرمش ،

قوی است.

تصمیمش همراه با یقین است با کسی که دشمن باشد ستم نمی کند و در

 باره ی کسی که دوستش دارد به گناه نمی افتد.

درسختی ها بسیار شکیباست ،نه ستم می کند و نه تجاوز و هر چه دلش

 خواست انجام ندهد.

هزینه و زحمتش اندک،کمک و یاری اش به دیگران بسیار است.

روزه داری او بسیار،قیام و عبادتش طولانی،خوابش کم،قلبش پرهیزگار

 و علم و دانشش پاکیزه است.

هنگامی که قدرت یابد عفو نماید و هنگامی که وعده دهد وفا نماید،با میل و

 رغبت روزه می گیرد و با ترس و خوف نماز می خواند.

چنان نیکو عمل می کند که گویا او را می بینند،دیده اش از ناروا فرو بسته،

دستش با سخاوت است.

در خواست کننده ای را رد نکند و دربذل و بخشش به دیگران بخل نورزد،

با برادران ارتباط و پیوستگی دارد،در نیکو کاری پیاپی اقدام کند.

سنجیده سخن می گوید و زبانش را می بندد،در خشم و دشمنی غرق نشود

 و در دوستی اش هلاک نگردد.

باطل را از دوستش نمی پذیرد و در مقابله ی با دشمن حق را پایمال نمی کند،

دانش را نمی آموزد مگر برای دانستن و آگاهی و نمی آموزد مگر برای عمل.

کینه اش اندک،شکر و سپاسش بسیار،در روز،به جستجوی معاش می پردازد

 و در شب ،بر خطا و گناهش گریه می کند.

اگر با اهل دنیا همراه شود زیرکترین آنهاست و اگر با اهل آخرت همراه

باشد پارساترین آنهاست.

در کسب خویش موارد شبهه را نمی پسندد و درعمل به دینش دنبال عذر و

 رخصتی نمی رود.

با خطا و لغزش برادر دینی اش، به عطوفت رفتار نماید و حق دوستی دیرینه

را مراعات می کند

منبع:

بحارالانوار،جلد67ص 210