لالایی با گویش سبزواری(۱)

لالایی های مادران قدیمی که  موسیقی ای گوش نواز برای کودکان و دلنشین برای بزرگتر ها بود رفته رفته به فراموشی سپرده می شود.یادش به خیروگرامی باد،مادران آن دوره به خوبی می دانستند که برای آرام کردن فرزندشان باید آنها را طوری بغل کنند که ضربان قلبشان آرامبخش روان کودکشان باشد و با صدایی که کودکش به آن خو کرده بود در گوشهای او چنین  بخواند:

لالا لالا حبيبِـــــــــ اله  / ازي كوچه مـــــرو بالا.

كه دخترهاي بد داره  /  سرت را مي بِرِن از را.

گلمُ در خواب گلُم بيدار  /گلم هرگز نشه بيمار.

اگر خواهَه شوه بيمار   /خداوندا نگاهش دار.

لالا لالا گل فِنُدق  /بابات رفته سر صنُــــــدق.

بابات رفِته سَِر صنُدق /  بياره يگ مَني فُِندق.

لالا لالا ،گل نازُم  / زغمهاي تو بيمـــــــــــارم.

توِرِه دارم چه غم دارم /هزار شكرش بجا آرم.

لالا لالاي آلوچه /كه بِچّم مين بانوجـــــــــــه.

كه بانوج ره بجنبانِن /دل بچِّم نرنجــــــــــانن.

لالا لالا گل پسِته /بابات رفته به گلُِدســـته.

بچم آروم نم گيره /شدم از دست او خِسته.

لالا لالا گل سوسن / سرت ور دار لبت بوسم.

لبت بوسم كه بو درَهَ / كه با گل گفتــــگو دَرَه.

لالا لالا گل زيرهَ / چرا خوابت نم گيـــــــــــــــرَه.

بابات رفِته زني گيرَه / نَنَت از غُصه مي ميـره

لالا لالا گل خشخاش / بابت رفته خدا همراش

بابت رفته زنی گیرهَ / کنیز صِد تِمَن گیـــــــــرَه

لالا لالا گل گنُدم   /  ِبرِت گهواره می بُِنـــــــدم

اگر امر خدا باشَه / که گهوارت طِلا باشَــــــــــه

لالا لالا لالایی   / گلُم رفَِته به مُلایـــــــــــــــــی

گلُم رفَِته که ملاشَه / دل مادر تِسّلا شَــــــــــه

لالا لالا لالاش میَِه / درَه واکُن آقاش میَِـــــــــــــه

دره واکن آقاش میه / صدای کوش پاش میـــــــــه

لالا لالا به مِشهد ری / به پای تخت حضــــرت ری

اگر حضرت بفرمایه  / تو حارو کش مِرقَـــــــــــد ری

لا لا لا لا گلم مَگری / کسی با ته نکرد قــــــــــهری

اگر با ته کنه قهری / خدا مرگش دهد فــــــــــــــوری

لا لا لا لا عسل باشی / دلم می خاس پسر باشی

بهر مجلس که بنشینی / تِه جادار پدر باشــــــــی

  افسوس که به لطف دوره مدرن، صداي گرم مادر ولالايي هاي او گوش كودك رو نوازش نمي ده بلكه صداي هاي گوش خراش و نا متجانس، جايگزين صداي لطيف و زيباي مادر شد ه كه گوش و روح كودك رو آزار ميده، همه ی این هابه يُمن و لطف دستاوردهای زندگی متجددانه و ماشینی اين دوره است! و در آرزوی داشتن طبع لطیف مادرانه ی آن دوره.    

 منبع: بر گرفته از کتاب عقاید ورسوم مردم خراسان