پرهیز از همنشین بد
از آنجا که آدمی موجودی اجتماعی است، نیاز به رفیق و همدم دارد. اما رفیق او باید شایستگی دوستی و رفاقت داشته باشد، تا فرد را در طی مسیر حق و الهی یاوری نماید. از طرفی حس دوست خواهی و میل به رفاقت، حقیقتی است که خدای تعالی در نهاد آدمی قرار داده است اما رفیق با نظر به پاکی یا ناپاکیش نقش مهمی در سرنوشت انسان دارد تا جایی که او را به قعر جهنم یا به اوج خوشبختی و کمال می‌کشاند
معیارهای دوستان حقیقی
مرحوم پدرم به مناسبتی این شعر را برایم خواند: معیار دوستان دغل روز حاجت است قرضی برای تجربه از دوستان طلب.
معیارهایی که می‌توان در سایه آنها، دوستان حقیقی و معاشران واقعی را شناخت عبارتند از: ایمان به خدا و قیامت، عمل صالح، آگاهی و معرفت دینی، خلوص و اخلاص، مهربانی و مهرورزی، وقار و آرامش، دگردوستی و دلسوزی، ادب و متانت، صفا و صمیمیت، راستی و درستی، عفو و گذشت و...
پس شایسته است آدمی با فردی که دارای این اخلاق پسندیده است دوستی و رفاقت کند و با وی همنشینی کند تا از انفاس قدسیه و برکات این اخلاق خداپسندانه بهره‌مند گردد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: " کسی که خداوند خیر عظیمی برایش بخواهد، رفیق و دوستی شایسته و صالح نصیبش می‌کند، تا اگر حقایق الهی و حلال و حرام و خواسته‌های حق را فراموش کند، به یادش آورد و اگر به آنها توجه نماید، او را برای به اجر گزاردنش یاری می‌دهد.
همنشینی با مردگان: از کودکی این شعر را در مدرسه وخانه به ما آموختند:همنشین تو از تو به باید / تا تورا عقل ودین بیفزاید.
از طرفی همنشین ناصالح، افراد را فاسد و جهنمی می‌سازد چنانکه حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: ".... همنشینی با مردگان، فاسد کننده قلب است."
گفته شد: ای رسول خدا! همنشینی با مردگان چیست؟
فرموند: رفاقت و معاشرت با هر که از جاده ایمان منحرف بوده و نسبت به احکام الهی کناره گیر است و از عمل به آن امتناع دارد و نیز فرمودند که تنها زیستن بهتر از همنشین بد است. معاشرت با افراد نادان و ناباب، دین و دنیا و آبروی انسان را بر باد داده و آدمی را از عنایات الهی محروم می‌نماید.
اشعاری که ملاحظه می کنید درباب پرهیز از همنشین بد می باشد که توسط بزرگ شعرای ایران سروده شده .البته شعر و احادیث فراوانی در همین زمینه وجود دارد که که به مناسبت دیگری خواهم نوشت.
ََََََََََََََََََََََََََََََََََََََأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأ
با بدان کم نشین که بد مانی / خو پذیر است نفس انسانی (سنایی)
ةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةة
نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد / بهتر آنست که با مردم بد ننشینی (حافظ)
ةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةة
شرف نفس اگر همی خواهی / با فرو مایه قیل و قال مکن (سعدی)
ةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةةة
مکن هم نشینی به هر بد سرشت / که دزدد ازو طبع تو خوی زشت
طلب کردم زدانایان یکی پند / مرا گفتند بانادان نپیوند
از هم نفسی که رنج دل خواهی برد / حقا که هزار بار تنهایی بــه