قاسـم مـلا         

روز گرامیداشت معلم که فرا می رسد دلم هوای مدرسه و میز و نیمکت می کند
دلتنگ پاکن و مداد تراش هایی هستم که هر کس داشت گویی همه داشتندراستی کجا ر فت آن همه سخاوت و صداقت و بی رنگی و یکرنگی؟
هنوز پس از این همه سال نگاهم را پر می کنم از درس هایی که معلم می گفت و ما تکرار می کردیم چه زود پر کشید دوره کودکی و کجا رفت آن همه سر خوشی ها و دوستی ها و رفاقت های ناب که هر گز تکرارش را در بزرگسالی نیافتیم؟
می خواهم به دوران کودکی ام بر گردم به طلایی ترین دوران زندگی ام تا معلمم دو باره مرا الفبا بیاموزد که گفته اند الف رمز الفت و مودت و مؤالفت و مؤانست است
و کلمه بیاموزد که رمز عشق است
و زیبایی صبح و طلوع خورشید و مهربانی را بیاموزم
می خواهم بر گردم به دورانی که افکارمان با نیت ها ی پاک و زیبا همراه بود و ما هر روز نیت پاک خودمان را با کلام دلنشین معلم پیوند می زدیم و می آموختیم
می خواستم در باره ی مقام منزلت معلم بنویسم اما قلم و دستانم توان و یارای نوشتن نداشتند
امروز 12 اردیبهشت و روز معلم است
دو باره بوی خوش 12 اردیبهشت نوازشگر مشام جان مان شد تا بهانه ای باشد برای سفر به دنیای کودکی و یاد کردن از درس ماندگارِ آب بابا و سارا و دارا و ... زحمت های تعلیم معلم.
روز معلم روز سلام به همه ی معلم هایی است که به ما مشقِ عشق و الفبا گفتند
هر چه گردی در زمان و روزگار
بِه نخواهی یافت از آموزگار

شأن استاد و معلم را بِدان
تا نگردی مایه ی دست بَدان

او کند کاری که کردند انبیا
پیش از پیغمبران بوده خدا

آدم از سر چشمه آموخت علم را
علم اسما صبر و عشق و حلم را

هر کسی آموخت از آموزگار
بی گمان دانا شود در روزگار

هر کسی درس معلم گوش کرد
جام شیرین عسل را نوش کرد

اندر این ماه بهار اردیبهشت
دشت و صحرا سبز مانند بهشت

حالتان خوش باد در این روزگار
نامتان پاینده باد آموزگار

اساتید محترم دانشگاه و حوزه و معلم های عزیز و گرامی روزتان مبارک دستان تان بوسه باران اجر کارتان با یزدان، نام و یادتان جاودان.