با یادی از علامه بهمن آبادی
انسان با مال و مقام عاریتی و بی معرفتی ماندگار نمی ماند
معروفیت اگر به معرفت گره بخورد ماندگار می شود تمام کسانی که در پی معروف شدن و به شهرت رسیدن بوده اند در گذر زمان فراموش شده اند
عالم اگر به واقع در پی علم باشد و علم خود را نشر دهد و در تربیت شاگردانش بکوشد اگر هم نخواهد خداوند او را به مردم نشان می دهد و مشهورش می کند
عالِم می تواند عالَمِ در خواب رفته را بیدار کند
عالم همان داناست که در مقابلش جاهل قرار دارد هر عالمی که در طول تاریخ حرف حق گفت بی تردید یک جاهل قَدَر و صاحب نفوذ او را به سُخره گرفت فرقی نمی کند این عالمان از تیره پیامبران باشند یا در رده های پایین تر همگی مورد تمسخر جاهلان قرار می گرفتند اکنون و در گذر زمان شاهدیم از ستمگران و جاهلان یا نام برده نمی شود و یا به نکبت و به عنوان قوم ستمگر یاد می شوند در همین بهمن آباد خودمان هزاران قبر بی هویت وجود دارد که خود و وارثانشان فراموش شده اند اما دو امام زاده همچون ستاره ای می درخشند و به این همه زائر نور و آرامش می دهند مثال نزدیک تر مان می تواند علامه ی بهمن آبادی باشد که پس از این همه سال بانیان خیر پیدا شدند سنگ مزار ایشان را با عزت و احترام تزئین و مرمت کردند کمتر کسی است که هر شب جمعه دستی بر سنگ مزارش نگذارد و برایش فاتحه ای نخواند آیا ایشان سرمایه دار بزرگ بهمن آباد بود؟...
ادامه دارد