دلم تمنای باران و برف دارد(3)
در تمنای بارش برف و بارانِ زمستانی
بیا باران که ما اهل کویریم
به سالِ خشکسالی ما اسیرم
بیا باران که دشت بهمن آباد
شود سر سبز و پر محصول و آباد
نباریدن اگر بهر گناه است
تو می بخشی که رحم تو گواه است
بکن رحم بر چرنده و گیاهان
قلمِ عفو بکش بر این گناهان
خداوندا بباران برف و باران
بکن سر سبز این دشت و بیابان
با یک بر رسی کوتاه می توان پی برد که در همه ی ادیان دعا در همه ی ابعاد نقش کلیدی دارد
دعا برای رفع خشکسالی و آمدن باران در ایران پیش از اسلام نیز با جدیت وجود داشته و دین مبینِ اسلام افزون بر دعای فردی و جمعی بر نماز باران یا استسقاء توصیه و تأکید می کند کسی نیست که از اهمیت سیاسی عبادیِ نماز باران حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در آن مقطع حساس بی خبر باشد و در چند سال اخیر نماز بارانِ آیت الله العظمی خوانساری الگو و نمونه بارز است و شکی در آن نیست.
همانگونه که اشاره شد ایران از قدیم الایام کشور دعا بوده چه پیش از اسلام یا پس از اسلام در آثار الباقیه ی ابو ریحان بیرونی آمده که در زمان فیروز، جد انوشیروان، چند سال باران نبارید مردم به خشکسالی افتادند سرانجام فیروز به آتشکده رفت و در آن جا نماز خواند و سجده کرد و از خدا خواست که بلای خشک سالی را برطرف کند. پس از بیرون شدن فیروز از آتشکده و رسیدن به صحرایی که امروز روستای کامفیروز در آنجاست، ابری از آسمان برخاست و چندان بارید که مانند آن تا آن روز دیده نشده بود و آب همه جا را فرا گرفت و به‌این‌ترتیب، دعای فیروز برآورده شد.
ولی بی بدیل ترین دعا برای طلب باران را مولای متقیان علی علیه السلام در خطبه 115 نهج البلاغه و ... دارند
ادامه دارد