روز گذشته از باورهای مردم خراسان نوشتیم که وقتی باران به قدری شدید و متوالی بود که خانه ها و قنات و مزارع شان را تهدید می کرد برای بند آمدن باران دعای ویژه می کردند اما همیشه اینطور نبوده زیرا به دلیل خشکسالی و کمبود آب در استان خراسان ، بیشترین دعا و تمنا برای آمدن باران بوده که به شکل های مختلف بیان و ابراز می شده است قضاوت این گونه آداب و رسوم در زمان حال ، نا درست است زیرا مردم آن دوره عقیده داشتند خداوند سختگیر نیست و دعای آن ها را می پذیرد و با همین امید دانه بر زمین می پاشیدند و بر داشت می کردند و راضی به رضای حق بودند
آنچه می خوانید بخشی از باورهاي مردم خراسان در قديم بوده که نسل هاي قديمی تر و برخي از نسل هاي جديد، به اين باورها واقف هستند و کماکان از آن دوران به نیکی و حتی با حسرت یاد می کنند گرچه اینگونه مراسم و مردمان آن زمان از دنیا رفته اند ولی خاطراتِ خوش و بی دغدغه شان همچنان نفس می کشد قابل توجه اینکه اغلبِ آداب و رسومِ تمنای باران، رنگ و بوی مذهبی داشته که با راز و نیاز و تضرع به پیشگاه خدواند برگزار می شده و برخی مراسم از جمله، چولی قزک ریشه در ایران باستان و قبل از اسلام دارد
روزگار گذشته برای آمدن باران رفتارهایی داشته اند که شاید برای ما غیر قابل قبول باشد به عنوان مثال.
اگر باران به قدر کافی نمی بارید یا خشکسالی می شد عده ای از اطفال، الاغی را بزک می کردند و به حمام می بردند و در راه، سر به آسمان کرده این شعر را می خوانند:
چولی غزک بارون کن
بارون بی پایون کن

گندم به زیر خاکه
از توشنگی هلاکه

گلهای سرخ لاله
ازتوشنگی مناله

چولی غزک بیا بیا
با ابرای سیا سیا

بارون بیا جرجر
تو نودونا شرشر

تا زمینا او بُخره
تا گندما تو بُخره

توضیح:چولی قزک فرشته ی طوفان و باران
جای جای کشورمان آداب و رسوم خاصی داشتند و دارند ولی استان خراسان به دلیل گستردگی و تنوع اقوام رسم و رسومِ خاص تری داشته و دارند که ان شاءالله به آن ها خواهیم پرداخت.