بامداد آمد برایم این پیام
رفت از دنیا علیِ مش غلام

مَردِ نیکو مشرب و نیکو مرام
بینِ فامیل بود صاحب احترام

ناگهان بار سفر بر بست و رفت
این قفس را نا گهان در هم شکست

این قفس بشکست و تن را کرد رها
کرد فرزندان به هجرش مبتلا

بال بگشود او به سوی آسمان
ترک کرد این خانه و این آشیان

صبح نشد درب قفس را باز کرد
سوی ارباب خودش پرواز کرد

بود مردی دور از هر قیل و قال
مهربانی اش نیاید در مثال

اهل خانه راضی از رفتار او
جمله یاران مرضی از کردار او

سایه ای که سال ها بودی پناه
رفت فرزندان شدند بی تکیه گاه

همسرش بانوی پارسا و عفیف
داد از دست شوهر نیک و شریف

آن شنیدم عمرِ گل در بوستان
هست بس کوتاه اندر این جهان

علی آقا همچو گل زین گلسِتان
رفت با لطف خدا سوی جنان

هرکه در اخلاقِ خوش مشهور شد
روح او با اهل بیت محشور شد

آنکه با مردم به دنیا شد متین
در ترازو هست اعمالش وزین

آنکه اینجا بی ریا خدمت کند
روز محشر حق به او رحمت کند

چون علی آقا بُدی از نوکران
هست نزد اهل بیت(ع) از دوستان

شد علی مهمانِ اهلِ آسمان
تسلیت گویم برِ بازماندگان

از خدا خواهم دهد صبرِ جمیل
بهر یار رفته پاداشِ جزیل

از حریم حضرتِ موسی الرضا(ع)
قاسمِ ملا کند بهرش دعا

تا شود محشور با نورِ دو عین
در پناه حق و مولایش حسین(ع)