آرزوهای دست یافتنی و دست نیافتنی
برخی در فراق آرزوهای بسیار بزرگ و دست نیافتنی دق می کنند و برخی هم از بی آرزویی و اینکه چیزی را آرزو نمی کنند می میرند
بی آرزو بودن یعنی بی انگیزه بودن و مرگ تدریجی و بی تحرک بودن
بدیهی است همانگونه که چرخ های زندگی در جنبه های مادی و معنوی با داشتن انگیزه و آرزو به چرخش در می آید داشتنِ آرزوهای دست نیافتنی و دور و دراز نیز می تواند عامل نابسامانی فکری و جسمی و روحی و باعث کوتاهی عمر انسان باشد دامنه ی آرزوها هر چقدر بیشتر و دست نیافتنی تر باشد غم و اندوهِ نرسیدنِ به آن ها بیشتر و عمیق تر و کشنده تر است
هیچکس مخالف داشتنِ آرزو نیست بر عکس همه یکدیگر را ترغیب به داشتنِ امید و آرزو می کنند نداشتن آرزو یعنی پژمردگی و ملال و افسردگی و از درون خالی و تهی شدن در حدیث معروف پیامبر اعظم(ص) می فرماید: امید و آرزو رحمت برای امت من است و اگر امید و آرزو نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی داد و نیز پیامبر اکرم(ص) طول امل را یکی از دو دشمن بسیار خطرناک برای انسانها شمرده اند
بر هر قطره ی باران که از آسمان به زمین می رسد نام آرزو و امید بر آن نوشته شده است آرزو همان قطرات حیاتبخش باران است که سر زمین دل انسان را زنده و شاداب نگه می دارد ولی اگر همین قطرات بارانِ آرزو از حد بگذرد و تبدیل به طول امل شود چون سیلی بنیانکن همه را با خود می برد و نابود می کند.
هر کس می خواهد چراغ زندگی اش روشن بماند باید چراغ پر فروغ امید و آرزو را در دلش روشن نگهدارد
امیدوارم چنین باد