همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی...
گاهی خودمان هم نمی دانیم آیا باید آرزو داشته باشیم یا دعا کنیم دل مان خالی از هر آرزویی باشد؟شنیده اید که می گویند فلانی آرزو به دل مرد؟ شعرهای شعرا نیز همین را می رساند که گورستان پر است از آرزوهای بر آورده نشده ی آرزو به دل ها!
بدیهی است داشتن آرزو نه تنها بد نیست بلکه عاملی است برای زندگی کردن، انسانِ فاقد آرزو موجود غیر متحرکی است که انگیزه ای برای حرکت و ماندن ندارد این پرسش که آیا آرزوها هستند که به آدمها روی می کنند یا آدمها به طرف امید و آرزوهایشان در حرکتند بماند برای بعد اکنون بهتر است تا اصل موضوع را از یاد نبرده ام ببینیم آرزو چیست و آرزومند کیست؟
آرزو یعنی بدست آوردنِ و پر کردنِ جای خالی آن چیزی که ما طالبش هستیم و اکنون نداریم
آرزو یعنی آرمان، اشتیاق، امل، امید، انتظار
آرزو یعنی تمایل و تمنای چیزی را داشتن
آرزو یعنی گام بر داشتن برای رسیدن به مقصد و مقصود
آرزو یعنی شوق وصال روی یار این یار می تواند هرکه و هر چه باشد
به آرزو رسیدن یعنی مالک شدنِ آن چیزی که انتظار تصاحب و به دست آوردنش را داشتیم حال،«گوش شیطان لال و زبانش کر» اگر در یک صبح زیبا پیکی از راه رسید و گفت: هم اکنون به تمامی آرزوهایت رسیده ای و خودت هم به عینه قطار قطار،بر آورده شدن آرزوهایت و به بار نشستن خواسته هایت را ملاحظه کردی آیا آتش بس اعلام می کنی و دست از خواسته های تازه ات می کشی و تمام یا آرزوها زایش دارند و تو خواهش؟...
ادامه دارد