هر کس سحر ندارد از خود خبر ندارد
سخن بر سر سود بردن از لحظه هاست و نگاهمان در این نوشتار می تواند بهره های مادی هم باشد ولی از آنجا که مسائل مادی با اتمام عمر انسان پایان می یابد بیشتر به لحظه های معنوی توجه داریم
انسان از یک دوره ای زنگ حسرت هایش به صدا در می آیدچراهای زندگی اش نمایان می شود و ای کاش ها ورد زبانش می شود. می نویسند:معاویه وقتی آثار مرگ را در چهره خود دید گفت:کاش چوپان ساده ای بودم صبح گوسفندانم را به چرا می بردم و شب به خانه بر می گشتم...
سخن بر سر فرصت های سوخته و از دست رفته و استفاده نکردن از نسیم ها رحمت پروردگار است همان نفحات و نسیم هایی که حضرت پیامبر اعظم (ص) در باره اش می فرماید:همانا در طول زندگی شما نسیم‌هایی از سوی پروردگارتان می‌وزدهان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه شقاوت و بدبختی از شما دور ماند.
نسیم رحمت الهی بیشتر در صبحگاه و سحر خودنمایی می کند به طور کل در طول عمر کوتاه انسان ها خداوند به لطف خویش نسیم رحمتش را در لابلای لحظات زندگانی ما به وزیدن در می آورد و تا مصادیقی همچون دفع بلا، و امداد غیبی و راهنمایی و ارشاد و نشان دادن علامت های راه و . . . را شامل حال ما بیچارگان کند به همین دلیل بزرگان دین بارها فرموده اند هر کس سحر ندارد از خود خبر ندارد.
هنگام سپيده دم خروس سحري
داني که چرا همي کند نوحه گري

يعني که نمودند در آيينه صبح
کزعمر شبي گذشت وتو بيخبري

نسیم رحمت ویژه پروردگار است برای هر کس که توفیق زندگی و زنده بودن به او داده شده است اگر در فرمایش حضرت محمد(ص) دقت کنیم می بینیم حضرت هشدار می دهند؛آگاه باشید، به هوش باشید و خودتان را در معرض وزش این نسیم‌هایی که می‌وزد قرار بدهید، شاید یکی از این نفحه‌ها نصیب شما شودکه اگر یک نسیم به شما اصابت بکند، شقاوت و سوء عاقبت از شما دور می شود آیا توفیقی از این بالاتر سراغ داریم؟...
ادامه دارد