همواره بوستان امیدت شکفته باد
و گل های زندگی ات پژمرده مباد
کسی که می خواهد گل های زندگی اش شاداب باشد باید برای تک تک گل ها وقت بگذارد باغبانی که بوستان شاداب خود را ببیند و شکر حضرت حق نکند ناشکر و نا سپاس است او اگر می خواهد لذت سلامت و طراوتِ باغش را درک کند باید در گام نخست شکر کردن را در برنامه های روزانه اش قرار دهد کشورهای غربی یک روز را به عنوان روز شکر گزاری در نظر گرفته اند ولی ما با این همه دستورات دینی در باره شکر بی تفاوت هستیم
شکر کردن در زمانی که خیر و خوبی نصیب مان می شود ساده است
شکر در شرایط نا مطلوب و ناهموار زندگی است که معنا می دهد
موضوع اصلی ما پرداختن به امید است همان واژه ای که در طول و عرض عمرمان تأثیر به سزایی دارد گفتیم کسی که می خواهد بذر امید را در دلش بکارد باید مراقبب علف های هرز یا همان افکار منفی باشد افکار منفی یا همان علف های هرز مانع دیدنِ توانایی انسان می شوند.
افکار منفی همه داشته هایت را نا چیز و مرغ همسایه را غاز نشان می دهد
عوامل نابود کننده امید؛
درد دل کردن با این و آن و گشودنِ سفره ی دل از عوامل تقویت کننده افکار منفی هستند
گوش دادن و پیگیری خبرهای بد و دیدن فیلم های خشن و خواندن نوشته هایی که بوی خشونت می دهند استرس آور و نا امید کننده است
تماس با کسانی که مدام حرف از نا امیدی می زنند از بین برنده امید است و همه ی این ها از بین برندگان گل های امید زندگی هستند مراقب گل ها باشیم...

ادامه دارد