قاسـم مـلا         

عالمان بی عمل
آقا میرزا حسن می گوید: عمو مشتی مرادعلی می فرمود:هر علمی علم نیست مگر اینکه نفعش به جامعه برسدبه عبارتی برای خود و مردم سودمند باشد همچنین علم اگر با عمل همراه نباشد از همان حرف هایی است که عوام می گویند باد هواست عالمی که می خواهد سخنش قبول افتد باید عملش قبول افتدبه فول حضرت مولوی؛
چو علمت هست جانا در عمل کوش
که تا پندت بود چون حلقه در گوش
تنها گفتار اثر بخش نیست که مردم به کردار استاد و معلم و عالم و گوینده توجه می کنند.
چو علمت هست پیش آور تو کردار
که تا هر کس ترا بیند کند کار
آدمی باید کوشش کند انسان باشد و انسان بماند و انسان محشور شود شخصی آمد خدمت پیامبر اعظم(ص) عرض کرد یا رسول الله قول بدهید مرا با خود به بهشت ببرید پیامبر(ص) فرمود:تو قول بده در قیامت انسان محشور شوی من هم قول می دهم تو را وارد بهشت کنم
به علمست آدمی انسان مطلق
چو علمش نیست شد حیوان مطلق
جاهل نمی تواند به آینده و رحمت خداوند امیدوار باشد وقتی می گوییم جاهل مراد درس نخوانده ها نیستند که جهل در بین درس خوانده ها به مراتب بیش از کسانی است که درس نخوانده اند(نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت / به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد)
وقتی از عالم بی عمل و حتی بد عمل می گوییم مراد استاد دانشگاه و معلم و روحانی و قاضی و... نیست که هر کس مدعی علم و فهم و دانستن است و می خواهد چراغ راه باشد اگر گفتار و کردارش یکی نباشد او عالم بی عمل و زنبور بی عسل است که گفته اند؛
زنبور درشت بی مروت را گوی
باری چو عسل نمی دهی نیش مزن...
ادامه دارد