قاسـم مـلا         

تفاوت دانش و بینش
از عمو مشتی مرادعلی پرسیدم:مگر دانش همان بینش نیست؟
عمو مشتی مرادعلی فرمود:مگر تهران مشهد می شود مگر شب را می شود گفت روز است هر کدام جایگاه خود را دارند
عمو مشتی مراد علی در ادامه فرمود:هر دانش آموخته ای شاید فاقد بینش باشد ولی ممکن است کسی دانش نداشته باشد اما بینش داشته باشد
اگر مدعیِ فارغ التحصیلِ فلان دانشگاه معتبر را دیدید کارهای ضد اخلاقی و ظلم و تعدی اش به حقوق دیگران را توجیه می کند بدانید او اگر هم دانش دارد ولی بینش ندارد
اگر دانش انسان به پرتگاه ببرد بینش او را نجات می دهد
آنچه را بینش می بیند دانش قادر به دیدنش نیست
دانش اگر نور است بینش راه و عمق هر چیزی را می بیند و نشان می دهد
تغییرات مثبتی در بینش است شاید در دانش نباشد
در دانش آموختگان توهم دانایی و عُجب و غرور فراوان یافت می شود
دانش آموخته شاید همه ی مراحل تحصیلی را طی کرده باشد ولی سواد نداشته باشد سواد زندگی سواد رفتار که به آن آداب معاشرت می گوییم ویژه دانش آموخته نیست
اگر کسی را دیدید با کمترین میزان سواد، خوب ظاهر می شود خوب سخن می گوید و نکو گوش می کند و ادب و آداب و متانت دارد او دارای بینش است که بر دانش افضل است
دانش به سطح می نگرد و بینش به عمق،
دانش نگاه می کند و بینش می بیند ما در لحظه، خیلی چیزها را نگاه می کنیم ولی آن ها را نمی بینیم ولی در دیدن که تمرکز و دقت در آن است چنین نیست
دانش می شنود بینش گوش می کند انسان شاید هزاران صدا را بشنود ولی به آن ها توجه نکند ولی به سخن درست که هدایت کننده است با دقت گوش دهد...
ادامه دارد