شب قدر،سالِ نو و فرصت نو شدنِ مؤمنی است که اراده کرده با دعا و توبه و استغفار سر نوشتِ یکساله ی خود را به دست خود رقم بزند

این شب ها شب های دعاست در این میان، یکی درد و یکی درمان پسندد یکی زور و «زر»و عنوان پسندد!

 یکی هم می خواهد پرده ای را که با جهل خویش بین خود و خدایش کشیده  پاره کند  و در آغوش حمایت پروردگارش قرار گیرد

 شب قدر اقیانوس است که هرکس به قدر همت خود «قدر» می داند و آب می نوشد و بهره ی گسترده می برد

در شب قدر، توبه ی خدا و توبه ی بنده ها  با هم گره خورده است فرصت از این بهتر؟

شب های قدر یا درمانگاه های شبانه روزی در حال تعطیل شدن است هرکس در وقت باقیمانده می تواند متناسب با دردی که دارد از داروخانه ی «قدر» داروی معنوی خود را دریافت کند

   استفاده نکردن از داروهای معنویِ ماه مبارک و درمان نشدن و بر طرف نکردنِ رذائل و عدم کسبِ فضائل،خسارت بار و  حسرت آور است.

هر کس فراخورِ همت و تلاش و شناخت و علاقه ای که دارد تمنایش را به پای معشوقش می ریزد نکته ی باریک تر از مو اینجاست که انسان تا از عشق های خیالی و مصنوعی فاصله نگیرد نمی تواند به معشوق واقعی دست یابد عشق واقعی به عشقی گفته می شود که به تعبیر مولوی بیات نباشد و همیشه تازگی داشته باشد و عاشق(عبد) هم می تواند این ماه و شب قدر را بهانه ی نو و تازه  شدن کند و در چشم معشوق عزیز شود؛

طرب که از تو نباشد بیات می گردد

بیار جام که جان آمدم ز عشق بیات

به پیش دیده من باش تا تو را بینم

که سیر می‌نشود دیده من از آیات

آنکه در شناختِ آیات و نشانه های معشوق،عاجز و ناتوان باشد محال است به وصال و کمال برسد...

ادامه دارد