به یاد حافظان سنت ها

 از دوره ای یاد می کنیم که  افطاری ها بوی صمیمیت و یکدلی می داد آن روزها مردان و زنانِ روستا در کمالِ  مناعت و قناعت و به دور از چشم و همچشمی ها و به رخ کشیدن ها سر سفره ی ساده کنار هم می نشستند و از آنچه خداوند روزیشان داده بود افطار می کردند.

مردم خطه ی کویر مؤمن و صبور و شاکرند حتی گیاهان این سرزمین هم گویی شکوه ای از کم آبی و تشنگی ندارند درختچه های گز یا تاق و بسیاری از گیاهان که به صورت خودرو می رویند در برابر بادهای سرد خزان و عطش و آتش و گرمای سوزان کویر خم به ابرو نمی آورند گویی آن ها نیز مقاومت و تحمل را در مقابل سختی ها از مردان و زنان سخت کوشِ کویر آموخته اند دست های پینه بسته و خطوط چین و چروک پیشانیِ کویر نشین روایتگر اثر گذرزمان است که هرکس قادر به خواندنش نیست

مردان و زنان خداجوی کویر حرف ملا و شیخ روستا را باور داشتند وقتی می گفت: پیامبراعظم(ص) فرموده است: روزه گرفتن در تابستان گرم جهاد است و امام صادق(ع) آن را برترین جهاد معرفی کرده است.

 مردم کویر، ماه رمضان را به معنای واقعی ماه برکت می دانستند(برکت به معناي خير بسيار و دائمي است و اگر چيزي داراي خوبيهاي زياد و مستمر باشد آن را مبارک مي نامند) همین باور باعث می شد در اوج گرمای کویر از صبح تا نزدیک غروب آفتاب با دهان روزه مشغول کاشت و یا برداشت محصول شان باشند و حتی خود  را از تنها آب خنک و گوارای صحرا(حوض مرحوم خالصی ها) محروم کنند تا اجر و ثواب بیشتری از روزه داری ببرند...

ادامه دارد