جمعه روز تعطیلی نیست بلکه یک آغاز است.
روز در خواست گشایش گره های بسته شده ای است که جز با دعا باز نمی شوند.
روز گشایش درهای رحمت است که با رمز یا رب یارب گشوده می شود.
 روز  ریزشِ سیئات و  افزونی حسنات.
جمعه روز اعتراف به گناه است نه نزد مخلوق که خود ناتوان و درمانده است بلکه نزدِ خالقِ همه ی موجودات.
جمعه روز استغفار و طلب بخشش از ظلم هایی است که به خود روا داشته ایم.
 با این نگاه عرض می کنیم؛از پروردگاری که هیچ معبودی جز او نیست به خاطر تمامیِ ظلم و گناهانم و ستمی که بر خود روا داشته ام طلب بخشش می کنم و به سوی او باز می گردم.
جمعه روز فرستادن صلوات است روایت است که حضرت پیامبر اعظم(ص) فرمودند:کسانی که در مجلسی بنشینند و در آنجا خدا را ذکر نکنند و بر پیامبر خود درود نفرستند،این نشست در روز قیامت برای آنان باعث حسرت و زیان خواهد بود.
و فرمودند: نزدیکترین فرد به من کسی است که بیش از دیگران بر من صلوات فرستاده است.
و فرمودند؛ذلیل و خوار باد کسی که در حضور وی یاد و ذکر من شود و او در آن موقع بر من درود و صلوات نفرستد.
و خوار و ذلیل باد آن کسی که ماه رمضان را با غفلت و فراموشی سپری کند و با توبه و استغفار زمینه ی مغفرت خویش را فراهم نکند.
و خوار و ذلیل باد کسی که پدر و مادر یا یکی از آن دو در حال پیری و سالخوردگی نزد او باشند و او (به دلیل کوتاهی در خدمت) استحقاق بهشت را حاصل نکند.
پروردگارا!
مرا  با قدرت خویش عافیت عطاکن .
و در زیر سایه ی رحمتت جای ده.
و زندگی ام را در اطاعت و عبادت خودت سپری گردان.
 و بر بهترین عمل مرا بمیران و پاداش بهشت را  به این بنده ی ناچیزت عطا فرما...
ادامه دارد