ادِ او وِختا بِخیر  که کُرسی دِشتم دِخَنَه

شب زیر کرسی مُخوردِم زِردَک و هَندِوَنه

وَخِته یادُم می یَه از آدِمایِ خُبِ قِدیم

 تنگ مِرَه دلُم  بِ رِ زندگیِ او زِمَنه

کرسی  خُب بی  که هَمَه ری بِری هَم نِشیسته بِیِم

کِلِه ها که داغ مِرَف کلّی مُگُفِتن خاطرَه

پذیرایی مثلِ العون ایَهمه گِرون نَبی

 کشمش و زردَک بی و تاوِستونا هَندِوَنه

ننه کلو که الاهی هرجا هس یادش به خیر

مُگف، زردَک بُخور امبا کم بخور هَندِوَنه

انار و هر چه که بی، قَیِم مِکِر از بچه ها

ولی در عوض مُگف فقط بِچِکّنِه دَنَه

دَنَه اَفتو گِردو بی دَنَه کُدو مَرگُم مُدُو

بیشترش زِردَک مُخُرِدم یا دَنِه هَندِوَنَه

او زمان زندگی هم صِفای خیلِه خُبِ دِش

 چَرخِ زِندِگیر مُگُفتِن که خُدُو مِچِر خَنَه

قاسم با عمر کَمِش خاطراتِ خُبِ دَره

گاهی داستان مِگه، مثل قصه ی  کلثوم نَنَه

وَقتِه که یِکَه مِره از ای چِرِندیات مِگه

تِ هِم یَک شعره بِگُ با کمال میل مخنه.

ترجمه

این شعر یاد میکنه از گذشته،میگه یاد اون وقتا به خیر که توی خونه کرسی داشتیم

شب ها زیر کرسی زردک می خوردیم و هندوانه....وقتی یادم میاد از آدم های خوب قدیم دلم تنگ زندگی و زمان قدیم میشه.

خوب بودنِ کرسی در این بود که همه  روبروی هم نشسته بودیم.

 قدیما وقتی کله ها داغ می شد خاطره گویی می کردن.

پذیرایی هم مثل حالا این همه گرون نبود کشمش و زردک بود و  تابستون ها هندوانه،

 ننکه کلو که  الهی هرجاهست یادش به خیر باشه به بچه ها می گفت؛ هنوانه کم بخور ولی تا می تونی زردک بخور.

انار و چیزهای دیگه که بود از ما بچه ها قایم می کرد ولی می گفت تخمه(دانه) بشکنیم و بخوریم. منظورش تخمه آفتاب گردان بود تخمه کدو که مرگ هم به ما نمی داد ولی بیشتر از همه زردک می خوردیم و تخمه هندوانه.

اون زمان زندگی ها صفای خیلی خوبی داشت مردم معتقد بودن چرخ زندگی رو خدا می چرخونه یعنی روزی دهنده  خداست

قاسم با این که سنش کم هست ولی خاطرات خوبی داره ولی گاهی خاطراتش مثل قصه های کلثوم ننه است(یعنی آبکی است)

وقتی تنها میشه از این گونه چرندیان(شعر) می نویسه، با اینحال شماهم اگر شعر بسرایید با کمال میل استقبال میکنه و می خونه.