بهمن آباد،مناسب ترین مسیر برای عبور مسافران و کاروان های تجارتی.

روزگاری بود که مردم سفرشان  را با پای پیاده و گاه با شتر و با سرعتی کم طی می‌کردند. این حرکت آهسته فرصت آشنایی و گفت‌وگو را با مردم منطقه فراهم می‌کرد و اجازه می‌داد مسافر  با فرهنگ‌های مختلف آشنا شود، برای مسافران قدیم جاده فقط مسیر حرکت نبود، بلکه مسیری برای آشنایی تمدن‌ها بود مسافری که از سفر بر گشت کوله باری داشت از خاطره ها و سرگذشت ها و گفتنی های فراوان،او به تمام راه های سفر آشنا بود ، مردم هر آبادی را می شناخت و با آن ها انس می گرفت، تمام  همانطور که پیش از این اشاره شد و دگر بار  به آن خواهیم پرداخت مسافران برای رفتن به نیشابود و مشهد ناگزیر بودند از مسیر بهمن آاد عبور کنند تا هم بازارهای بهمن آباد را ببینند و هم کالاهایشان را در معرض دید مشتریان و خریداران قرار دهند

بادآباد را به لحاظ ارزان بودن آ

در کتاب سر زمین  خلافت های شرق تألیف «گ لسترنج» که با زمان ناصر الدین شاه قاجار مصادف بوده آمده است...

راه های  که از خراسان می گذشت یکی شاهراه بزرگ خراسان بود که از آن طرفِ بسطام، داخل خاک خراسان می شد و از آن جا تا نیشابور دو شاخه می گشت، راه شمالی یعنی راه کاروانی از بسطام به جاجرم می رفت و جلگه ی جوین را طی می کرده و از آزادوار می گذشت و به نیشابور می رسید(تمام این راه را اصطخری  و ابن حوقل وصف کرده اند) راه جنوبی که کوتاهتر از راه شمالی بود راه چاپاری بود که به نیشابور منتهی می شد این راه از بداش دو فرسخی بسطام آغاز گردیده از دامنه  ی حیال می گذشت و کویر را در سمت راست می گذارد و به اسد آباد می رسید  سپس از بهمن آباد عبور می کرد و در آنجا شاخه ای از آن منشعب شده به آزاد وار می رفت.

ادامه دارد