ولايتعهدى امام رضا عليه السلام

شواهد ديگر نيز كه در تاريخ موجود است بروشنى از سوء نيت مامون پرده بر مى دارد،و ما به عنوان نمونه به چند مورد اشاره مى كنيم:

مامون جاسوسانى بر امام گماشته بود تا همه ى امور را زير نظر بگيرند و به او گزارش كنند، اين خود دليل دشمنى مامون با امام و عدم ايمان و حسن نيت او نسبت به آن بزرگواراست،در روايات اسلامى مى خوانيم:

«هشام بن ابراهيم راشدى،از نزديكترين افراد نزد امام رضا (ع) بود و امور امام بدست او جريان داشت،ولى هنگاميكه امام را به مرو آوردند،هشام با«فضل بن سهل ذو الرياستين »-وزير مامون-و با مامون اتصال و ارتباط پيدا كرد،و چنان بود كه هيچ چيز را از آنان پنهان نمى داشت،مامون او را حاجب (يعنى مسئول روابط عمومى) امام قرار داد،و هشام فقط افرادى را كه خود مايل بود نزد امام راه مى داد،و بر امام سخت مى گرفت و او را در مضيقه قرار مى داد.و دوستان و پيروان امام نمى توانستند آن گرامى را ملاقات نمايند،و هر چه امام در منزلش مى گفت هشام به مامون و فضل بن سهل گزارش مى كرد...» «ابا صلت »در مورد دشمنى مامون با امام مى گويد:

امام عليه السلام «با دانشمندان مناظره و بر آنان غلبه مى كرد،و مردم مى گفتند:به خدا قسم او از مامون به خلافت سزاوارتر است،و جاسوسان اين مطلب را به مامون گزارش مى كردند...»  و نيز مى بينيم «جعفر بن محمد بن الاشعث »در ايامى كه امام در خراسان و نزد مامون بوده است،به امام پيام مى دهد كه نامه هاى او را پس از خواندن بسوزاند تا مبادابدست ديگرى بيفتد،و امام براى اطمينان خاطر او مى فرمايد:نامه هايش را پس از خواندن مى سوزانم.. و نيز مى بينيم امام عليه السلام در همان ايام كه نزد مامون و ظاهرا وليعهد است در پاسخ «احمد بن محمد بزنطى »مى نويسد:...و اما اينكه اجازه ى ملاقات خواسته يى،آمدن نزد من دشوار است،و اينها اكنون بر من سخت گرفته اند،و فعلا برايت ممكن نيست،انشاء الله بزودى ملاقات ميسر خواهد شد...  آشكارتر از همه آنكه مامون خود گاهى نزد برخى نزديكان و وابستگانش به هدفهاى واقعى خود در مورد امام عليه السلام اعتراف و صريحا از نيات پليد خود پرده برداشته است:

ادامه دارد