5 شنبه 29 شهریور و دهم محرم

مراسم تعزیه خوانی آنطور که هست و یا آنگونه که باید باشد؟

دیروز از آغاز تعزیه در روز عاشورا نوشتیم که به دوستان مازندرانی گفتم؛ هنگام بار بگشایید بهتر است بارها را بصورتِ آرام و با  کمک یکدیگر(بدون امام) از اشتران بر زمین بگذارند سپس خیمه ی نمادین بر پا کنند(همان خیمه گاهی که در پایان مراسم به آتش می کشند) و  امام این اشعار را بخواند؛


السّلام ای سرزمین کربلا
السّلام ای منزل و مأوای ما


السّلام ای وادی دلجوی عشق
وه چه خوش می آید اینجا بوی عشق


السّلام ای خیمه گاه خواهرم
قتلگاه جانگداز اکبرم


کربلا گهواره اصغر تویی
مقتل عباس نام آور تویی


آمدم آغوش خود را باز کن
بستر مهمان خود را ساز کن

سپس مردان به ویژه عباس و اکبر بازوی امام را گرفته او را با احترام بر کرسی اش بنشانند و از آن پس تعزیه شکل جدی تری بخود می گیرد..

گفته شد کسانی که نقش ابوالفضل و حر را ایفا می کنند  باید برای رفع هر گونه ناهماهنگی و تناقض،روز قبل از عاشورا  تمرین جدی داشته  باشند.

غیر مسندترین بخش تعزیه سلطان قیس است که جز اتلاف وقت هیچ ثمری برای عزاداران ندارد ولی متأسفانه سال هاست در بسیاری از تعزیه های ایران با آب و تاب اجرا می شود که اگر عمری باشد به ان خواهیم پرداخت...

ادامه دارد